ဂ်ီနီဗာ ကြန္ဗင္းရွင္းႏွင့္ ျပည္တြင္းလက္နက္ကိုင္ပဋိပကၡ

ဂ်ီနီဗာကြန္ဗင္းရွင္းမ်ား (Geneva Conventions)
တကယ္ေတာ့ ဂ်ီနီဗာကြန္ဗင္းရွင္းမ်ားသည္ လက္နက္ကိုင္ပဋိပကၡမ်ားတြင္ လူသားမ်ားအေပၚ ျပဳမူဆက္ဆံရမည့္ ႏုိ္င္ငံ တကာစံႏႈန္းမ်ားကို ေရးဆြဲျပ႒ာန္းထားျခင္းျဖစ္သည္။ ဂ်ီနီဗာကြန္ဗင္းရွင္းမ်ားတြင္ ကြန္ဗင္းရွင္းေလးခုႏွင့္ ေနာက္ဆက္တြဲ သေဘာတူညီခ်က္ (additional protocol) သံုးခုပါ၀င္သည္။ ဂ်ီနီဗာကြန္ဗင္းရွင္းမ်ား၏ အစမွာ ျပင္သစ္ႏွင့္ ၾသစၾတီးယား တပ္မ်ား ၁၈၅၉ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၂၄ ရက္ေန႕ အီတလီႏုိင္ငံ Solferino ျမိဳ႕ အနီးတြင္ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ စစ္ပြဲျဖစ္သည္။ ထိုတိုက္ပြဲ ေနရာသို႕ ေရာက္သြားခဲ့ေသာ ဆြစ္ဇာလန္ႏုိင္ငံသား စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္လည္းျဖစ္၊ လူမႈေရးကူညီလႈပ္ရွားသူလည္း ျဖစ္သည့္ ဟန္နရီဒူးနန္႕သည္ ထို႕ေန႕တိုက္ပြဲအတြင္း ဒဏ္ရာရခဲ့ေသာ ႏွစ္ဘက္ တပ္ဖြဲ႕မ်ားက စစ္သည္ သံုးေသာင္း ရွစ္ေထာင္ေက်ာ္ စစ္ေျမျပင္မွာ ျပဳစုသူ၊ ကယ္ထုတ္သူမရိွပဲျဖစ္ေနသည္ကိုေတြ႕ခဲ့ရျပီးထိုလူနာမ်ားကို ေဘးကင္းရာသို႕ ေရႊ႕ ေျပာင္းေပးႏုိင္ရန္ႏွင့္ ကူညီႏုိင္ရန္အတြက္ ၎၏ကိုယ္ပို္င္ေငြေၾကးျဖင့္ေစတနာရွင္မ်ား၏ အကူအညီကို ရယူေဆာင္ရြက္ ေပးခဲ့ရသည္။

၁၈၆၂ ခုႏွစ္တြင္ ဟင္နရီဒူးနန္႕က Solferino တုိက္ပြဲအေၾကာင္းကို စာအုပ္ေရးသားခဲ့ျပီး စစ္ပြဲမ်ားတြင္ ဒဏ္ရာရရိွသူမ်ားကိုကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရန္အတြက္ႏုိ္င္ငံတကာသေဘာတူညီခ်က္စာခ်ဳပ္တစ္ခုေပၚေပါက္ေရးကို လံႈ႕ေဆာ္ခဲ့သည္။ ၎ ၏ေက်းဇူးျဖင့္ ၁၈၆၃ ခုႏွစ္တြင္ ႏုိင္ငံတကာၾကက္ေျခနီေကာ္မတီ International Committee of the Red Cross (ICRC) ေပၚေပါက္ခဲ့ျပီး ၁၈၆၄ ခုႏွစ္တြင္ စစ္ပြဲအတြင္းဒဏ္ရာရသူမ်ားႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ပထမဂ်ီနီဗာကြန္ဗင္းရွင္းေပၚေပါက္လာခဲ့ ရသည္။ ၁၉၀၆ ခုႏွစ္တြင္ေတာ့ ပင္လယ္ျပင္စစ္ပြဲမ်ားအတြင္းဒဏ္ရရသူမ်ားနွင့္ပတ္သက္သည့္ ဒုတိယဂ်ီနီဗာကြန္ဗင္း ရွင္း၊ ၁၉၂၉ ခုႏွစ္တြင္ စစ္သံု႕ပန္းမ်ားႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ဂ်ီနီဗာကြန္ဗင္းရွင္းမ်ားဆက္တိုက္ေပၚေပါက္လာခဲ့သည္။ ဒုတိယ ကမာၻစစ္ၾကီးအျပီးတြင္မူစစ္ပြဲအတြင္းက အေတြ႕အၾကံဳမ်ားကိုအေျခခံျပီး စစ္ပြဲမ်ားအတြင္း အရပ္သားမ်ားကိုအကာအကြယ္ ေပးႏုိင္ရန္အတြက္လိုက္နာရမည့္ စတုတၳဂ်ီနီဗာကြန္ဗင္းရွင္း Geneva Convention relative to the Protection of Civilian Persons in Time of War ကို ျပ႒ာန္းႏုိင္ခဲ့သည္။

၁၉၄၉ ခုႏွစ္ ဂ်ီနီဗာကြန္ဗင္းရွင္းမွာ စစ္ပြဲအေျခအေနအားလံုးႏွင့္ သက္ဆုိင္ေသာ ျပ႒ာန္းခ်က္ ၂ ႏွင့္ ၃ ( Common Articles 2 and 3 ) ပါရိွသည္။ ျပ႒ာန္းခ်က္ ၂ က ႏုိင္ငံတကာစစ္ပြဲမ်ားနွင့္သက္ဆုိင္ျပီး ျပ႒ာန္းခ်က္ ၃ က ႏုိင္ငံတကာ တကာအဆင့္မဟုတ္သည့္ လက္နက္ကို္င္ပဋိပကၡမ်ား (Non-International Armed Conflict ) တနည္းအားျဖင့္ ျပည္တြင္းလက္နက္ကိုင္ပဋိပကၡမ်ားႏွင့္သက္ဆုိင္သည္။

ျပ႒ာန္းခ်က္ ၃( Common Articles 3 )
ျပ႒ာန္းခ်က္ ၃ မွာ ႏုိ္င္ငံတစ္ႏုိင္ငံ၏ နယ္နမိတ္အတြင္း ျဖစ္ပြားေနေသာ လက္နက္ကိုင္ပဋိပကၡမ်ားအတြင္း အရပ္သားမ်ားကိုကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္ရန္အတြက္ လိုက္နာရမည့္အခ်က္မ်ားျဖစ္သည္။ ျပ႒ာန္းခ်က္ ၃ ၏ ဖြင့္ဆိုခ်က္ ျပည္တြင္းလက္နက္ကိုင္ပဋိပကၡဟုဆိုရာတြင္ အစိုးရႏွင့္ ဆန္႕က်င္ဘက္လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ားအၾကား ျဖစ္ေပၚေနေသာ တိုက္ခိုက္မႈမ်ားသာမက အစိုးရကို ဆန္႕က်င္ေနသည့္အဖြဲ႕မ်ားအခ်င္းခ်င္းျဖစ္ပြားသည့္ပဋိပကၡမ်ားလည္းပါ၀င္သည္။

ျပ႒ာန္းခ်က္ ၃ က ဒဏ္ရာရမႈေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ဖ်ားနာမႈေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ အဖမ္းခံရျခင္းေၾကာင့္ လည္းေကာင္း တိုက္ပြဲ၀င္ႏုိင္မႈမရိွသည့္ စစ္သည္မ်ားအပါအ၀င္ စစ္ပြဲႏွင့္ပတ္သက္မႈမရိွသူမ်ား( အရပ္သားမ်ား)အေပၚ ေအာက္ပါ အခ်က္မ်ားမျပဳလုပ္ရန္တားျမစ္ထားသည္။
(က) သတ္ျဖတ္ျခင္း၊ ဒဏ္ရာအနာတရျဖစ္ေအာင္ျပဳလုပ္ျခင္း၊ လူမဆန္စြာဆက္ဆံျခင္း၊ ႏိွပ္စက္ျခင္း။
( ခ) ဓားစာခံအျဖစ္ဖမ္းဆီးျခင္း။
( ဂ) ဂုဏ္သိကၡာထိပါးနိမ့္က်ေအာင္ ျပဳမူဆက္ဆံျခင္း။
(ဃ) တရားရံုးမ်ားတြင္ ဥပေဒႏွင့္အညီစစ္ေဆးျခင္းမျပဳဘဲ ျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္ျခင္း။


ေနာက္ဆက္တြဲ သေဘာတူညီခ်က္မ်ား (additional protocols)
ဒုတိယကမာၻစစ္ေနာက္ပိုင္းတြင္ေပၚေပါက္လာသည့္ စစ္ေအးတိုက္ပြဲအတြင္းတြင္မူ စစ္ပြဲမ်ား၏ သဘာ၀မွာ ေျပာင္းလဲ လာခဲ့သည္။အထူးသျဖင့္စစ္ေအးတိုက္ပြဲကာလတြင္ ႏုိင္ငံခ်င္းျဖစ္ပြားသည့္စစ္ပြဲထက္ ျပည္တြင္းလက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡမ်ား ကပိုမိုမ်ားျပားလာခဲ့သည္။ ထိုအေျခအေနမ်ားကို ျခံဳငံုမိေစရန္အတြက္ ရိွျပီးဂ်ီနီဗာကြန္ဗင္းမ်ားကို အေထာက္ အကူ ေပးမည့္ေနာက္ဆက္တြဲသေဘာတူညီခ်က္မ်ားကို ႏုိင္ငံတကာကြန္ဖရင့္မ်ားတြင္အတည္ျပဳခဲ့ရသည္။ ထိုကဲ့သို႕ အတည္ျပဳ ခဲ့သည့္ သေဘာတူညီခ်က္သံုးခုရိွသည့္အနက္ ၁၉၇၇ ခုႏွစ္တြင္ အတည္ျပဳခဲ့သည့္ ဒုတိယေနာက္ဆက္တြဲ သေဘာတူညီ ခ်က္ Protocol Additional to the Geneva Conventions of 12 August 1949, and relating to the Protection of Victims of Non-International Armed Conflicts (Protocol II) ) သည္ ျပည္တြင္းလက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡမ်ားႏွင့္ သက္ဆုိင္ပါသည္။

ဒုတိယေနာက္ဆက္တြဲသေဘာတူညီခ်က္ပုဒ္မ ၂၅ ခုပါ၀င္ျပီး ပုဒ္မ အားလံုးမွာ ျပည္တြင္းလက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡ မ်ားတြင္ စစ္ပြဲ၌ပါ၀င္ျခင္းမရိွသူ ( အရပ္သားႏွင့္ ဒဏ္ရာရ/ အဖမ္းခံစစ္သည္မ်ား) မ်ားအေပၚ လိုက္နာက်င့္သံုးရမည့္ အခ်က္မ်ား၊ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္မ်ား ႏွင့္ ဒဏ္ရရသူမ်ားကို ရွာေဖြျခင္း၊ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ျခင္းလုပ္ငန္းမ်ားတြင္လိုက္နာရမည့္ အခ်က္ မ်ားသာပါ၀င္ပါသည္။

ကခ်င္ျပည္နယ္ကတိုက္ပြဲမ်ား

တကယ္ေတာ့ ဂ်ီနီဗာကြန္ဗင္းရွင္းသည္ ႏုိင္ငံတကာစစ္ပြဲမ်ားႏွင့္ ျပည္တြင္းလက္နက္ကိုင္ပဋိပကၡမ်ားတြင္ လူသားမ်ား အေပၚ ဆက္ဆံရာတြင္ လည္းေကာင္း၊ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရာတြင္လည္းေကာင္း လို္က္နာရမည့္အခ်က္မ်ားကို ျပ႒ာန္း ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ တနည္းအားျဖင့္ စစ္ပြဲတြင္းပါ၀င္ပတ္သက္ေနသူမ်ား (About people in war) ႏွင့္ သာ ပတ္သက္ ပါသည္။ စစ္ဆင္မႈနည္းလမ္း (Warfare) မ်ားႏွင့္လံုး၀ ( လံုး၀) ပတ္သက္မႈမရိွပါ။

ထုိ႕ေၾကာင့္ ကခ်င္ျပည္နယ္တြင္းျဖစ္ပြားေနေသာ တုိက္ပြဲျဖစ္စဥ္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး မီဒီယာမ်ားေပၚတြင္ ဂ်ီနီဗာကြန္ဗင္းရွင္းတြင္ ျပည္တြင္းစစ္(သို႕မဟုတ္) ျပည္တြင္းလက္နက္ကိုင္ပဋိပကၡမ်ားတြင္ ေလယာဥ္မ်ားအသံုးမျပဳရ ဆိုသည္ ေျပာဆိုေရးသားမႈမ်ားသည္ဂ်နီဗာကြန္ဗင္းရွင္းပါျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားအေပၚနားလည္မႈလြဲမွားေနျခင္းသာျဖစ္သည္။ တပ္မေတာ္ အေနျဖင့္ ျပည္တြင္းေသာင္းက်န္းမႈႏိွမ္နင္းေရးစစ္ပြဲမ်ားတြင္ လိုအပ္ခ်က္အရ ေလယာဥ္ပ်ံမ်ားအသံုးျပဳခဲ့သည္မွာ ယခုမွ မဟုတ္ပါ။ဖဆပလအစိုးရလက္ထက္လြတ္လပ္ေရးရျပီးစအခ်ိန္တြင္ျပည္ဘက္မွရန္ကုန္သို႕ခ်ီတက္လာသည့္ ေသာင္းက်န္း သူတပ္ဖြဲ႕မ်ားကို ေလေၾကာင္းမွတုိက္ခိုက္ခဲ့သည္။ ေလတပ္သာမက ေရတပ္က အေျမာက္ေတြပါ ကုန္းေပၚတင္ျပီးရန္ကုန္ျမိဳ႕ကိုခုခံကာကြယ္ခဲ့ရသျဖင့္ရန္ကုန္အစိုးရဘ၀ကလြတ္ေျမာက္ခဲ့ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ထို႕ေနာက္တြင္လည္းစစ္ဆင္ ေရးၾကီးမ်ားတြင္ ေလေၾကာင္းမွ ေထာက္ပံ့ေရးေဆာင္ရြက္သကဲ့သို႕ ေလေၾကာင္းမွ ပစ္ကူေပးခဲ့သည့္ ျဖစ္စဥ္အမ်ား အျပား ရိွပါသည္။ ႏုိင္ငံတကာမွာလည္း ဒီလိုသာဓကေတြ အမ်ားၾကီးရိွသည္။ ေလေၾကာင္းမွတိုက္ခုိက္တာ၊ မတိုက္ တာက အေရးမၾကီး၊ အေရးၾကီးတာက ဒီတုိက္ခုိက္မႈေတြမွာ အျပစ္မဲ့အရပ္သားေတြ ထိခုိက္မႈမရိွေအာင္တတ္ႏုိင္သမွ် ေရွာင္ရွား ရန္ျဖစ္သည္။ ဒါကမွ ဂ်ီနီဗာကြန္ဗင္းရွင္းကိုလိုက္နာျခင္းျဖစ္သည္။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း တပ္မေတာ္အေနျဖင့္ လိုင္ဇာ လုိ ေကအိုင္ေအက စစ္ေရွာင္ျပည္သူမ်ားကို စုစည္းထားသည့္ေနရာမ်ိဳးကို လံုး၀တုိက္ခုိက္မႈမျပဳလုပ္ျခင္းျဖစ္သည္။

ဂ်ီနီ ဗာကြန္ဗင္းရွင္းမ်ားတြင္ ျပည္တြင္းလက္နက္ကိုင္ပဋိပကၡမ်ား၌ စစ္သည္မ်ားအေပၚတြင္လည္းေကာင္း၊ အရပ္သားမ်ား အေပၚတြင္လည္းေကာင္း မည္ကဲ့သို႕ ျပဳမူဆက္ဆံရမည္ကို အတိအက်ျပ႒ာန္းထားမႈမ်ားရိွရာ ယေန႕ ကခ်င္ျပည္နယ္ အေျခအေနကို စိတ္၀င္စားသူမ်ားအေနျဖင့္ ထိုအခ်က္မ်ားကို သိထားသင့္ေပသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ ဒုတိယ ေနာက္ဆက္ တြဲသေဘာတူညီခ်က္ပုဒ္မ ၄မွာ စစ္ပြဲမွာ ပါ၀င္ျခင္းမရိွသူ ( အရပ္သားမ်ားႏွင့္ ဒဏ္ရာေၾကာင့္၊ ဖ်ားနာမႈေၾကာင့္၊ အဖမ္းခံရ မႈေၾကာင့္ တိုက္ပြဲမ၀င္ေတာ့သည့္ စစ္သည္မ်ား) အေပၚ ဓားစာခံဖမ္းဆီးျခင္း၊ အၾကမ္းဖက္မႈ က်ဴးလြန္ ျခင္း (acts of terrorism)၊ ပုဂၢလိဂုဏ္သိကၡာကို ထိခုိက္ညိႈးႏြမ္းေစရန္ ေဆာင္ရြက္ျခင္း၊ အဓမၼျပဳက်င့္ျခင္းမ်ား မျပဳလုပ္ရန္ တားျမစ္ ထားရာဒီကေန႕ေကအုိင္ေအဘက္ကအင္တာနက္ေပၚတြင္လႊင့္တင္ထားသည့္ ဓာတ္ပံုအရေတြ႕ျမင္ေနရသည့္ လုပ္ရပ္မ်ား မွာ ဂ်ီနီဗာကြန္ဗင္းရွင္းႏွင့္ ညီမညီစဥ္းစားသင့္ေပသည္။

အလားတူပင္ ပုဒ္မခြဲ ၃ ပါ အသက္ ၁၅ ႏွစ္ေအာက္ကေလးငယ္မ်ားကို လက္နက္ကိုင္ေဆာင္ျပီး တုိက္ပြဲ ၀င္ခြင့္ မျပဳရန္တားျမစ္ခ်က္မ်ား၊ ပုဒ္မ ၁၄ပါ အရပ္သားမ်ားအတြက္ ရိကၡာပို႕ေဆာင္မႈမ်ား၊ ရိကၡာစိုက္ပ်ိဳးထုတ္လုပ္ရာ ေနရာမ်ား ကို တုိက္ခုိက္ျခင္းမျပဳရန္ တားျမစ္ခ်က္မ်ား၊ ပုဒ္မ ၁၅ပါ ဆည္မ်ား၊ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားေပးစက္ရံုမ်ားကို တုိက္ခုိက္ ျခင္း မျပဳရန္ တားျမစ္ခ်က္မ်ားကို္ ေကအုိင္ေအအဖြဲ႕၏ တိုက္ခုိက္ေနမႈအေျခအေနမ်ားႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္သံုးသပ္ မည္ဆိုပါက ဂ်ီနီဗာ ကြန္ဗင္းရွင္းႏွင့္ ကိုက္ညီမႈရိွမရိွ ေ၀ဖန္သံုးသပ္စရာမ်ားေပၚေပါက္လာမည္ျဖစ္ပါသည္။

ယေန႕ႏုိင္ငံတည္ေဆာက္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားေဆာင္ရြက္ရာတြင္ ေအာင္ျမင္မႈေတြအမ်ားၾကီးရိွသကဲ့သို႕ စိန္ေခၚမႈေတြလည္း အမ်ားၾကီးရိွပါေသးသည္။ အမ်ိဳးသားျပန္လည္စည္းလံုးညီညြတ္ေရးကို တည္ေဆာက္ႏုိင္သကဲ့သို႕ ပဋိပကၡေတြဆက္ျဖစ္ ေနတာလည္းရိွသည္။ ဒါေတြကို မီဒီယာမ်ားက သံုးသပ္ေရးသားၾကတာလည္း သဘာ၀က်ပါသည္။ သို႕ေသာ္ ႏုိင္ငံ တကာကြန္ဗင္းရွင္းေတြ၊ ႏုိင္ငံတကာဥပေဒေတြနဲ႕ ခ်ိတ္ဆက္ျပီးေရးသားသံုးသပ္မည္ဆိုလွ်င္ေတာ့ ထိုကြန္ဗင္းရွင္းမ်ား အေၾကာင္းေလ့လာျပီးႏွစ္ဘက္လံုးက ကြန္ဗင္းရွင္းႏွင့္မကိုက္ညီသည့္လုပ္ရပ္မ်ားရိွလာပါက ဘက္မလိုက္ပဲ ေထာက္ျပျခင္း က ပိုျပီး သင့္ေတာ္လိ္မ့္မည္ထင္ပါသည္။

From:[_ ရဲထြဋ္_]
 (ေမာင္ေက်ာက္ခဲ အဖြဲ႔)