အခ်ိန္ကား ၁၉၆၂ အေက်ာ္ ေကာင္စီ ေခတ္၊ သမ ဝါယမ ေခတ္က ျဖစ္သည္။
ဒီမိုကေရစီ ဆိုသည့္ အသံေတြ ေပၚေလာေျမာလ်က္ လမ္းတကာ ႐ြာတကာ လူေျပာမ်ားေနသည္။ အခ်ိဳ႔ ေနရာမ်ား၌ ဒီမိုကေရစီ ေတာင္းဆိုေရး ဆႏၵျပသည္ဟု ဆိုပဲ။
ထို႔ေၾကာင့္ ၿမိဳ႕နယ္ သ/မ ဥကၠ႒ ဦးပုလု (အမည္လႊဲ) စိတ္ထဲမွာ သိပ္ေနထိုင္ မေကာင္းခ်င္။ မိမိၿမိဳ႔နယ္ မွာမ်ား ဒီမိုကေရစီ လာေတာင္းရင္ ခက္ရခ်ည္ေသး။
ဒီမိုကေရစီ ဆိုသည့္ အေကာင္ကိုလည္း အထက္ ခ႐ိုင္ သ/မ ဥကၠ႒က အခုထိ မိမိတို႔ ၿမိဳ့နယ္ကို ခ်ေပး ေသးျခင္း မ႐ွိ။ စိတ္တြင္ အိုက္ေနသည္။ မေတာ္လို႔ မိမိၿမိဳ႔နယ္က လူေတြ ဒီမိုကေရစီ လာေတာင္းရင္ ဘာေပးရမလဲ ?
မိမိ သ/မ ဆိုင္မွာ ႐ွိတာက သၾကား သံုးအိတ္ ႐ွိသည္။ ေရေႏြး ဓါတ္ဗူး တစ္လံုး ႐ွိသည္။
စိတ္ထင့္ ေန၍မွ မေျဖာင့္ေသး။ ထင္ထါးတဲ့ အတိုင္း
"ဒီမိုကေရစီ ေပးပါ" ဟူ၍ ေတာင္းဆိုသည့္ လူအပ္ႀကီး သ/မ ဆိုင္ေ႐ွ႔ ေရာက္လာသည္။
ျပသနာေတာ့ စၿပီ ။
ေအာ္သံေတြ ေတာင္းဆိုသံေတြ ဦးပုလု နားေထာင္ရင္း
"ဟဲ့ အေမာင္တို႔
မင္းတို႔ ေတာင္းတဲ့ ဒီမိုကေရစီ အထက္က မခ် ေပးေသးဘူးကြယ္၊
မင္းတို႔ ေတာင္းဆိုတဲ့ အတြက္ လက္႐ွိ သ/မ ဆိုင္မွာ ႐ွိတဲ့ သၾကား သံုးအိတ္ ကိုပဲ ခြဲတမ္း အညီ အမွ် ခြဲၿပီး ယူသြား ၾကခ်ည္
ေရဘူး ကေတာ့ ငါလူႀကီး ေရေႏြးၾကမ္း ေသာက္ဖို႔ ထားထါး ေပးၾကပါကြယ္"
မင္းတို႔ ေတာင္းတဲ့ ဒီမိုကေရစီ အထက္က မခ် ေပးေသးဘူးကြယ္၊
မင္းတို႔ ေတာင္းဆိုတဲ့ အတြက္ လက္႐ွိ သ/မ ဆိုင္မွာ ႐ွိတဲ့ သၾကား သံုးအိတ္ ကိုပဲ ခြဲတမ္း အညီ အမွ် ခြဲၿပီး ယူသြား ၾကခ်ည္
ေရဘူး ကေတာ့ ငါလူႀကီး ေရေႏြးၾကမ္း ေသာက္ဖို႔ ထားထါး ေပးၾကပါကြယ္"
ဟု ျပန္ေျပာေတာ့
ဒီမိုကေရစီ ေတာင္းသည့္ လူအုပ္ ႀကီးလည္း သၾကား သံုးအိတ္ကို ကိုယ္စီ အညီအမွ် ခြဲေဝ ယူၾကရင္း အိမ္ျပန္ သြားၾကသည္ ဟူသတတ္။
(မွတ္ခ်က္ - ၾကားမိသည့္ ပါးစပ္ ရာဇဝင္ ဟာသ တစ္ခုအား ျပန္၍ ေရးသား ျခင္းသာ ျဖစ္သည္၊ ဟာသာ အျဖစ္သာ ရည္႐ြယ္ ပါသည္။ လက္႐ွိ မြန္ျပည္နယ္ အစိုးရ ဘတ္ဂ်က္၌ သန္းတစ္ေထာင္ ကြာျခား ေနတဲ့ ကိစၥေလးနဲ႔ ဆက္ပ္ၿပီး အေတြး ေရာက္မိလို႔ ေရးျခင္း ျဖစ္ပါသည္။)
ေပ်ာ္႐ႊင္ ၾကပါေစ
(ေမာင္ေက်ာက္ခဲ အဖြဲ႔)