ေခါင္မလံုေသာေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ မိုးစိုခံငယ္သားမ်ားအေၾကာင္း

အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုမွာ ယံုၾကည္ခ်က္၊ ခံယူခ်က္ရွိဖို႔က အေရးႀကီးတယ္။ ရည္ရြယ္ခ်က္၊ ရည္မွန္းခ်က္ရွိၿပီး လမ္းစဥ္မွန္ကန္ေကာင္းမြန္ဖို႔လည္း လိုတယ္။ ေနာက္အေရးႀကီးတာက စည္းလံုး ညီညြတ္မႈပဲ။ အဲဒီအခ်က္ေတြနဲ႔ မျပည့္စံုဘူး။ ေလ်ာ့နည္းလာရင္ေတာ့ အဲဒီအဖြဲ႕ မၾကာခင္ၿပိဳကြဲပ်က္စီး ေတာ့မယ္လို႔ အေသအခ်ာေျပာရဲတယ္။
အျခားမၾကည့္နဲ႔၊ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အင္အားအႀကီးမားဆံုးေသာင္းက်န္းသူအဖြဲ႕ႀကီး ျဖစ္တဲ့ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ဘာေၾကာင့္ၿပိဳကြဲသြားရတာကိုပဲၾကည့္။ သူတစ္လူ၊ ငါတစ္မင္းနဲ႔အာဏာေတြ ၿပိဳင္၊ ဝါဒေတြၿပိဳင္ၾကနဲ႔ အုပ္စုေတြကြဲၿပီး လံုး၀နာလန္မထူႏိုင္ေအာင္ကို က်ဆံုးသြားခဲ့တာႏွစ္ေတြပဲၾကာခဲ့ လွေပါ့။
အစကတည္းက ဝါဒစြဲ၊ အာဏာစြဲေတြနဲ႔ မင္းသားႀကီးမလုပ္ရလို႔ ပတ္မႀကီးထိုုးခြဲတဲ့လုပ္ရပ္မ်ိဳးနဲ႔ လက္နက္စြဲကိုင္ၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္ကိုဆန္႔က်င္တိုက္ခိုက္ဖို႔ ေတာခိုသြားခဲ့တာမဟုတ္လား။ ပူပူေႏြးေႏြး လြတ္လပ္ေရးအရသာကို ျပည္သူေတြႏွစ္ၿခိဳက္စြာစားသံုးခြင့္မရေအာင္ လက္နက္အားကိုးနဲ႔ ဆူပူ ေသာင္းက်န္းသစၥာမဲ့ခဲ့တာမဟုတ္လား။ ေျပာရရင္ မူလအရင္းခံနဲ႔ လုပ္ရပ္ကိုက ယံုၾကည္ခ်က္၊ ခံယူခ်က္မရွိေတာ့ လမ္းစဥ္ကမွားေနတယ္။ ျပည္သူကလည္း မေထာက္ခံဘူး။ သူတို႔ရဲ႕အဖ်က္လုပ္ရပ္ ေတြေၾကာင့္ ရြံ႕မုန္းၿပီး ခါးခါးသီးသီးျငင္းဆန္ခဲ့တယ္။ ဘယ္အဖြဲ႕အစည္းမဆို လူထုမပါရင္၊ မေထာက္ခံ ရင္ တစ္ေန႔က်႐ံႈးမွာပဲ။

အခုလည္းျမင္ေနရပါၿပီ။ ေကအိုင္ေအ/ေကအိုင္အိုကိုေပါ့။ ေကအိုင္ေအ/ေကအိုင္အိုအဖြဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းထဲမွာပဲ ႏွစ္ျခမ္း၊ သံုးျခမ္းကြဲေနတာေတြ႕ရတယ္။ စစ္ကိုလိုလားသူ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို လိုလားသူ၊ လက္နက္အားကိုးနဲ႔ စီးပြားေရးလုပ္ၿပီး ႀကီးပြားခ်မ္းသာလိုသူ စသျဖင့္ေပါ့ေလ။ အျခား မၾကည့္ပါနဲ႔။ ေကအိုင္ေအေခါင္းေဆာင္ပိုင္းႏွစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ဂမ္ေရွာင္နဲ႔ ဒုစစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ အက္စ္ဂြမ္ေမာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုပဲၾကည့္။ ဂမ္ေရွာင္က စစ္ကိုလိုလားတယ္။ ေမာက္မာခက္ထန္တယ္။ လက္ရဲဇက္ရဲနဲ႔ တဇြတ္ထိုးလုပ္တတ္တယ္။ လူကသာဘြဲ႕ရပညာတတ္၊ လူသတ္ရာမွာေတာ့ ရက္စက္မႈ ကကမ္းကုန္တယ္။ ဒီလိုမိုက္မိုက္ကမ္းကမ္းရက္စက္ရဲလို႔ ၁၉၇၉ခုႏွစ္မွာ ဂမ္ေရွာင္ ေကအိုင္ေအထဲ ေရာက္ၿပီး ဆယ္ႏွစ္ေတာင္မၾကာဘူး။ တပ္ရင္း(၆)ရင္းမွဴးျဖစ္ခဲ့တာ။ ရင္းမွဴးျဖစ္ၿပီးမၾကာပါဘူး။ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္မွာ ဖားကန္႔ၿမိဳ႕နယ္ထဲက စေပါ့ရြာသား ၃၀ ေက်ာ္ကို မူးယစ္ေဆးဝါးအမႈနဲ႔စြပ္စြဲၿပီး ရက္ရက္ စက္စက္သတ္ျဖတ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေရွ႕မွာလည္း လူေတြသတ္ခဲ့တာမနည္းဘူး။

အခုလည္း သူ႔လက္ေအာက္ငယ္သားေတြကို စစ္ေရးမွာ မသနားဖို႔၊ မိုင္းခြဲဖ်က္ဆီးရာမွာ မငဲ့ကြက္ဖို႔၊ ဘယ္သူ႕မ်က္ႏွာမွ မေထာက္ဖို႔ ဖိအားေတြအၿမဲေပးေနတယ္။ မလုပ္ဘဲေနတဲ့လူ၊ သူ႔အမိန္႔ ဆန္႔က်င္တဲ့သူဆိုရင္ သူ႔ပစၥတိုက မီးပြင့္ေတြပဲ ေနာက္ဆံုးျမင္လိုက္ရတယ္။ မိန္းမလည္း ႐ႈပ္တယ္။ သူ႔ သက္ေတာ္ေစာင့္ လီဆူးမေလးကိုေတာင္မခ်န္ဘဲ ေျခေတာ္တင္ခဲ့တာၾကည့္။ ၂၀၁၀ျပည့္ႏွစ္တုန္းက လည္း ကြန္ပ်ဴတာစာေရးမေလး ေဂါင္ေနာတစ္ေယာက္ေသပါေရာလား။ ဒီလိုလူမဆန္တဲ့အလုပ္၊ သစၥာ မဲ့တဲ့လုပ္ရပ္မ်ိဳးလုပ္ရေကာင္းမလားဆိုၿပီး သူ႔မယားႀကီးေဒၚရန္ဒြဲဂ်ာက ျပႆနာရွာတယ္။ သူ႔ သမီးႀကီး ဂ်ာဆိုင္းပန္ကလည္း ရွက္လြန္းလို႔ ငိုသတဲ့။

အမွန္ေတာ့ေဂါင္ေနာဇာတ္လမ္းက နည္းနည္းေတာ့႐ႈပ္တယ္။ ဂြမ္ေမာ္နဲ႔လိုလို၊ ဘာလိုလိုအသံ ထြက္လိုက္ေသးတယ္။ တရားခံအစစ္အမွန္က လူရမ္းကားႀကီးဂမ္ေရွာင္ဆိုတာ ေကအိုင္ေအက အတြင္းလူေတြအကုန္သိတယ္။ အခုဒုကၡသည္ကယ္ဆယ္ေရးဆိုင္ရာဗဟိုေကာ္မတီဥကၠ႒လုပ္ေနတဲ့ ဒူဘီးဆားအသိဆံုးေပါ့။ ေျပာရရင္ေတာ့ ကုန္ႏိုင္ဖြယ္မရွိဘူး။
ဒုစစ္ဦးစီးခ်ဳပ္အက္စ္ဂြမ္ေမာ္ကေတာ့ အေန႐ိုးတယ္။ သူကမလြဲသာလို႔ရယ္။ ေခါင္းေဆာင္ဆိုတဲ့ သိကၡာရယ္ေၾကာင့္သာ လက္နက္စြဲကိုင္ေနရတာ သူ႔စိတ္ရင္းက ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းေနခ်င္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရယူဖို႔ စိတ္ေအးခ်မ္းသာစြာ စီးပြားေရးလုပ္ခ်င္တယ္။ သူလည္းလူသတ္ခဲ့တာ ပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဂမ္ေရွာင္လို ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုး အမည္းစက္ထင္ေအာင္ မရက္စက္ခဲ့ဘူး။ သူက စီးပြားေရးပဲ စိတ္၀င္စားခဲ့တာေလ။
ဒါေၾကာင့္ အစိုးရရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကမ္းလွမ္းခ်က္ကို လိုက္ေလ်ာခ်င္တယ္။ အစိုးရဘက္က လူႀကီးတစ္ခ်ဳိ႕နဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ေရးခင္မင္ရင္းႏွီးမႈရွိေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးယူရင္ သူ႔အတြက္ အဆင္ေျပႏိုင္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ထားတယ္။ ေရႊလီမွာလုပ္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေတြ႕ဆံုပြဲကို သူကေအာင္ျမင္ ေအာင္လုပ္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔အထက္စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္က ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးမႈအဆင္မေျပေအာင္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲတာကို ေနာက္မွလုပ္မယ္။ ႏိုင္ငံေရးအရ အရင္ဆံုးေဆြးေႏြးမယ္လို႔ အမိန္႔ခ်မွတ္လိုက္ ေတာ့ သူငုတ္တုတ္ေမ့သြားၿပီး လမ္းတစ္၀က္က လွည့္ျပန္ခဲ့ရတယ္။ ဒါသဘာ၀မက်ဘူး၊ အပစ္အခတ္ ကို အရင္ဆံုးရပ္စဲသင့္တယ္။ ကိုယ့္ဘက္မွာလည္း ေသသူေသ၊ ထြက္ေျပးသူထြက္ေျပးနဲ႔ လူအင္အား ကမရွိေတာ့ဘူး။ ကခ်င္လူထုကလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးယူေစခ်င္လွၿပီလို႔ သူ႔တပည့္လူယံုေတြကို ရင္ဖြင့္ သတဲ့။
တကယ္လည္း သူတို႔အဖြဲ႕မွာ အင္အားက တစ္ေန႔တစ္ျခားနည္းနည္းလာၿပီ။ လူသစ္ေတြကို ရတဲ့နည္းနဲ႔ စုေနရတယ္။ အခုဆို အမ်ိဳးသမီးေတြကိုေတာင္မခ်န္ဘဲ ေကအိုင္ေအအဖြဲ႕ထဲကို ၀င္ရမယ္ လို႔ ရာဇသံလိုလို၊ စည္း႐ံုးသလိုလိုနဲ႔စုေနေလရဲ႕။ ေကအိုင္ေအ တပ္မဟာ(၅)က တပ္ၾကပ္ေက်ာ္ဆန္းနဲ႔ အင္အားသံုးဆယ္ေက်ာ္တို႔ ၂၀၁၂ခုႏွစ္ ဧၿပီလ က အစိုးရနဲ႔ လက္နက္နဲ႔ၿငိမ္းခ်မ္းေရးယူသြားၿပီးေနာက္ ပိုင္းမွာ ရွမ္းလူမ်ိဳးေတြကို မယံုဖို႔၊ လူသစ္စုရာမွာ ကခ်င္လူမ်ိဳးကိုသာ စုဖို႔ ဂမ္ေရွာင္က ဧၿပီလ ၁၈ ရက္ ေန႔ ရက္စြဲနဲ႔ အမိန္႔ထုတ္ခဲ့တယ္။ အခုေတာ့ ရွမ္းေရာ၊ ဗမာေရာ၊ ကုလားေရာ မခ်န္ေတာ့ဘူး။ ရသမွ် အကုန္လူသစ္စုေနတယ္။ အင္အားကလိုလာၿပီေလ။ လူသစ္စုရတာကလည္း မလြယ္ဘူး။ လူေတြက စစ္ေဘးစစ္ဒဏ္နဲ႔ သူတို႔ရန္ကိုေၾကာက္လို႔ ၿမိဳ႕ေပၚကိုေျပာင္းေျပးသူေျပး၊ အစိုးရကယ္ဆယ္ေရးစခန္း ေတြဆီေျပးသူေျပးၾကနဲ႔ေပါ့။
သူတို႔တြက္ကိန္းကမွန္တယ္။ ဒီမွာဆက္ေနရင္ ေသတစ္ေန႔ ငတ္တစ္ေန႔ျဖစ္ေတာ့မွာမဟုတ္ လား။ ေကအိုင္ေအတို႔ဖြင့္ထားတဲ့ ဒုကၡသည္စခန္းလို႔အမည္ေပးထားတဲ့ စခန္းေတြကလည္း တကယ္ေတာ့ လူသစ္စုေဆာင္းရာစခန္း၊ အေရးႀကံဳရင္ လူထုတ္သံုးႏိုင္ေအာင္စုဖြဲ႕ထားတဲ့ စခန္းပါပဲ။ အဲဒီလူေတြကို တစ္ေန႔ ဆန္ႏို႔ဆီဗူး ႏွစ္ဗူးနဲ႔ ဟင္းဖိုးေငြ ႏွစ္ရာက်ပ္ေပးမယ္လို႔ စည္း႐ံုးထားေပမယ့္ လက္ေတြ႕က ဆန္ႏွစ္ဗူးေတာင္မွ ရတာတစ္ရက္၊ မရတာက ႏွစ္ရက္ သံုးရက္ေလ။ တကယ္သာ ဒီဒုကၡ သည္ေတြအေပၚ ေစတနာအမွန္ရွိရင္ အမ်ားႀကီးေထာက္ပံ့ထားလို႔ရတယ္။  UN ကေထာက္ပံ့ထားတဲ့ စားနပ္ရိကၡာေတြ၊ အျခားအဖြဲ႕အစည္းေတြနဲ႔ ေစတနာရွင္ေတြကေထာက္ပံ့ထားတဲ့ ပစၥည္းေတြကနည္း တာမွတ္လို႔။ ဘယ္ေရာက္ကုန္ၿပီလဲ။ ဆက္ေၾကးေကာက္ထားတဲ့ သိန္းေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာကေရာ၊ ၿပီး ေတာ့ ေက်ာက္စိမ္းနဲ႔ ေရႊေမွာ္လုပ္ကြက္ေတြကို အဓမၼသိမ္းၿပီး ဒလေဟာ ၀င္ေနတဲ့ ေငြေတြကေရာ၊ ဘယ္ေရာက္ကုန္ၿပီလဲ။ အဲဒီေငြေတြထားပါေတာ့။ ေထာက္ပံ့ထားတဲ့စားနပ္ရိကၡာေတြနဲ႔တင္ ဒုကၡသည္ ေတြကို အေကာင္းဆံုးေကၽြးလို႔ရတယ္။ ခုေတာ့ အဲဒီပစၥည္းနဲ႔ ေငြေတြက သူတို႔ရဲ႕ စစ္ေအာင္ႏိုင္ေရး အသံုးစရိတ္နဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းေတြရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားေတြထဲေရာက္သြားရွာၿပီထင္ပါရဲ႕။ ဒါေတြကိုလည္း ဒုကၡသည္ ကယ္ဆယ္ေရးဆိုင္ရာ ဗဟိုေကာ္မတီဥကၠ႒လုပ္ေနတဲ့ ဒူဘီးဆားက အသိဆံုးေနမွာပါ။
အင္းတကယ္ေတာ့ သူလည္းေ၀စားမွ်စားလူရမ္းကားႏွာဘူးႀကီးတစ္ေယာက္ပါပဲေလ။ ဘာလို႔ ႏွာဘူးႀကီးလို႔ ေျပာရသလဲဆိုေတာ့ Je Yang ဒုကၡသည္စခန္းက စစ္ေဘးဒုကၡသည္ေကာင္မေလးေတြ ကို တိတ္တဆိတ္မက္လံုးေပး၊ ေျခာက္လံုးေတြေပးၿပီး ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္ေနလို႔ပဲ။ ဒီသတင္းသဲ့သဲ့ကို ၾကားသြားတဲ့ ဂြမ္ေမာ္က ေခၚၿပီး သတိေပးရတဲ့အဆင့္အထိေရာက္တယ္။ အင္း…….Je Yang ဒုကၡသည္စခန္းဆိုတာ ဌာနခ်ဳပ္နယ္ေျမ လိုင္ဇာမွာ ရွိတာဆိုေတာ့ မသိဘဲ၊ မၾကားဘဲေနပါ့မလားေနာ္။
ဒါေၾကာင့္ပဲ ေကအိုင္ေအအဖြဲ႕သားေတြ စိတ္ပ်က္၊ စိတ္ဓာတ္က်လာရတာေပါ့။ ထြက္ေျပးသူ ေျပး၊ အဖမ္းခံတဲ့သူကအဖမ္းခံေပါ့။ ဒီလိုမွ မလုပ္ရင္လည္း သူတို႔ဘ၀ေတြက အာမခံခ်က္မရွိေတာ့ဘူး။ အနာဂတ္အတြက္ ဘ၀အာမခံခ်က္လည္းမရွိ၊ အခုလည္း ဆင္းဆင္းရဲရဲနဲ႔ ဘယ္ေတာ့ေသမလဲ ေတြးပူ ေနရတာဆိုေတာ့ ကုိယ္လြတ္ေရွာင္ခြာေျပးရရွာတာေပါ့ေလ။ မလြဲသာလို႔ ခိုင္းတာလုပ္၊ ေကၽြးတာစားၿပီး စစ္တိုက္ေနရတဲ့သူေတြခမ်ာမွာလည္း ယံုၾကည္ခ်က္၊ ခံယူခ်က္မရွိ၊ ရည္ရြယ္ခ်က္မရွိ၊ ရည္မွန္းခ်က္မရွိ၊ ရည္မွန္းခ်က္ဘာမွန္းမသိတဲ့ဘ၀ေတြနဲ႔ ေလွ်ာက္ေသာလမ္းမွာ စမ္းတဝါးဝါးနဲ႔ေပါ့။
စစ္တပ္ကလည္း အရင္လိုသေဘာထားမေပ်ာ့ေတာ့ဘဲ စစ္ဆင္ေရးေတြ တိုးလုပ္လာတာေတြ႕ ရတယ္။ ဒါကလည္း ေကအိုင္ေအက ကာမိုင္းစခန္းတ႔ို ဘာတို႔ကို သြားၿပီး တိုက္ခိုက္သိမ္းပိုက္တာရယ္။ လမ္းတံတားေတြကို ျပဳျပင္ေဖာက္လုပ္ေနတဲ့လမ္းကို ဖ်က္ဆီး၊ စစ္ေရးနဲ႔မသက္ဆိုင္တဲ့ေဆာက္လုပ္ေရး ၀န္ထမ္းေတြ၊ အလုပ္သမားေတြကို ပစ္ခတ္တိုက္ခိုက္တာရယ္၊ ၿပီးေတာ့ရိကၡာပို႔ယာဥ္တန္းေတြကို တိုက္ခိုက္ေနခဲ့တာဆိုေတာ့ စစ္တပ္ကေဆာ္ၿပီေပါ့။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီယာဥ္တန္းေတြအေပၚမွာ တင္လာတဲ့ စားနပ္ရိကၡာေတြက စစ္တပ္အတြက္မဟုတ္ဘူး။ စား၀တ္ေနေရးအခက္ေတြ႕ေနၾကတဲ့ ေဒသခံေတြနဲ႔၀န္ထမ္းေတြအတြက္ ကခ်င္ျပည္နယ္အစိုးရ၊ ေစတနာရွင္ေတြနဲ႔ စစ္တပ္က ေထာက္ပံ့တဲ့ ပစၥည္းေတြပါ။ ဒါကိုေကအိုင္ေအက သြားၿပီးတိုက္ခိုက္ေတာ့ ဘယ္သူကမ်ား ၿငိမ္ခံခ်င္မွာတဲ့လဲ။ ဒီခရီးကို သြားရင္ ဒီလိုအတိုက္အခိုက္ခံရမယ္ဆိုတာ စစ္တပ္ကလည္း တြက္ဆထားၿပီးသားပါ။ ဒါေပမယ့္ အခက္ေတြ႕ေနတဲ့ ေဒသခံေတြကို အဆင္ေျပေစခ်င္တဲ့ေစတနာေၾကာင့့္ စစ္တပ္က ယာဥ္တန္းလံုၿခံဳေရးနဲ႔ ပို႔ေပးခဲ့တယ္။ ေကအိုင္ေအတိုက္ခိုက္မႈေၾကာင့္ စစ္သားအေတာ္မ်ားမ်ား က်သြား တယ္။ ခရီးႀကံဳလိုက္ခဲ့တဲ့ ျပည္သူအခ်ိဳ႕နဲ႔ ယာဥ္ေမာင္းအခ်ိဳ႕လည္း ေသေက်ဒဏ္ရာရသြားတယ္လို႔ ၾကားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စစ္တပ္က သူ႔ရဲ႕စစ္ေရးစြမ္းရည္ကို ထုတ္ျပတဲ့သေဘာနဲ႔တိုက္ခိုက္တာ။ ေျပာရရင္ နဂါးမွန္းသိေအာင္အေမာက္ေထာင္ျပလိုက္တာပဲ။
အခုေနာက္ဆံုးၾကားရတ့ဲသတင္းက စစ္တပ္က ေကအိုင္ေအရဲ႕ ပြိဳင့္-၇၇၁ ေတာင္ကုန္းကို ေလေၾကာင္းစစ္ကူနဲ႔ တိုက္ခိုက္သိမ္းပိုက္တယ္လို႔ၾကားတယ္။ စစ္တပ္က ေလတပ္ေတြပါ ပါလာၿပီဆို ေတာ့ ေကအိုင္ေအအဖြဲ႕သားေတြဘာလုပ္ရမွန္းမသိေတာ့ဘူး။ အခ်ိဳ႕လစ္ေျပးသြားၾကသူေတြရွိတယ္။ စစ္တပ္ကို ရင္ဆိုင္တိုက္ခိုက္ရတာက ငယ္သားေတြမဟုတ္လား။ အမ်ားဆံုးေသတာလည္း သူတို႔ပါပဲ။
ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းေတြကလည္း တစ္ခ်က္ကေလးမွ ေအာက္ကို ျပန္မၾကည့္တဲ့အျပင္ ကိုယ္က်င့္ တရားေတြ ေဖာက္ဖ်က္ၾက၊ ရက္ရက္စက္စက္ခိုင္းေနၾကတာဆိုေတာ့ ငယ္သားေတြရဲ႕ ယံုၾကည္ကိုးစား မႈကို မရေတာ့ဘူး။ ေခါင္ကမွ မိုးမလံုမွေတာ့ မိုးကယိုၿပီပဲေပါ့။ အင္းဒီအတိုင္းဆိုရင္ေတာ့ ေကအိုင္ေအ/ ေကအိုင္အိုအဖြဲ႕လည္း ဗကပတို႔ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးလမ္းကို လိုက္ၾကရဖို႔ေသခ်ာၿပီ။ ဒီအတိုင္းသာဆင္ကန္း ေတာတိုးလုပ္ေနရင္ အဲဒီအဖြဲ႕မၾကာခင္ ၿပိဳကြဲပ်က္စီးေတာ့မယ္လို႔ အေသအခ်ာေျပာရဲတယ္။ ဘာလို႔ ဒီလိုအတိအက်ေျပာရသလဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္းတစ္ခါက ေခါင္မလံုတဲ့ေကအိုင္ေအေခါင္းေဆာင္ ေတြရဲ႕ လက္ေအာက္မွာ မိုးေရစိုခံငယ္သားတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ဖူးလို႔ပါပဲ။
ဪ……ေကအိုင္ေအေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ ေခါင္ကမွ မလံုမွေတာ့ ေကအိုင္ေအလက္ေအာက္ ငယ္သားေတြ မိုးေရေတြ ရႊဲရြဲစိုခံရတာဟာ မဆန္းလွပါဘူးေလ။
အညတရမိုးစိုခံတစ္ဦး
From:[_ _] (ေမာင္ေက်ာက္ခဲ အဖြဲ႔)