အစိုးရအေနျဖင့္ ရခိုင္တိုင္းရင္းသားမ်ားဘက္မွ ရပ္တည္ကာ ဖိဖိစီးစီးျဖင့္ ဘဂၤလီအေရးအား လွ်င္ျမန္စြာ ေျဖရွင္း အဆံုးသတ္ေစလိုေၾကာင္း

မင္းျပားၿမိဳ႕နယ္ရွိ စက္ရုံေမာ္ေက်းရြာမွ အိမ္ေထာင္စု ၃၃ စုသည္ ရြာကုိစြန္႔ပစ္ကာထြက္ေျပးေနရျခင္းအေပၚ အစုိးရမွ ေျဖရွင္းေပးႏုိင္ျခင္းမရွိသကဲ့သုိ႔ ကေလးငယ္မ်ားလည္း ပညာသင္ၾကားႏုိင္ခြင့္မရရွိေသးပါ။မင္းျပားၿမိဳ႕နယ္အတြင္းရွိ စက္ရုံေမာ္ေက်းရြာမွ အိမ္ေထာင္စု ၃၃ စု တုိ႔သည္ မိမိတုိ႔၏ရြာကုိစြန္႔ပစ္ကာ ထြက္ေျပး ေနရသည္ဟု သတင္းရရွိပါသည္။

ထုိအိမ္ေထာင္စုမ်ားတြင္ က်ား ၇၃ ဦး၊ မ ၇၆ ဦးတုိ႔ရွိၿပီး ထုိသုိ႔ထြက္ေျပးရျခင္းမွာ ရြာအနီးတြင္ စမၻေလ ဘဂၤလီမ်ားစြာရွိေနသျဖင့္စမၻေလရြာရွိအားေၾကာက္ရြံ႕စုိးရိမ္သျဖင့္ယခုကဲ့သုိ႔ထြက္ေျပးေနျခင္းျဖစ္သည္ဟုလည္းသိရသည္။ စက္ရုံေမာ္ရြာသားမ်ား ေသကန္ေက်းရြာသုိ႔ ေျပာင္းေရႊ႕ေျပးသြားၾကစဥ္တြင္ ရြာရွိ က်န္ခဲ့ေသာပစၥည္မ်ားႏွင့္အိမ္ေထာင္ပရိေဘာဂမ်ားကုိဘဂၤလီမ်ားကလာေရာက္ယူငင္သြားသည္ဟုလည္းသိရပါသည္။

၁၂-၁၀-၂၀၁၂ ေန႔တြင္ေျပာင္းေရႊ႕သြားခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီးေသကံေက်းရြာႏွင့္ စာသင္ေက်ာင္းအၾကား ေျမကြက္လပ္ တစ္ခု တြင္ ေကာက္ရုိးတဲမ်ားထုိးကာ ယေန႔တုိင္ ေနထုိင္ၾကရ သည္ဟုသိရသည္။ ေသကန္ရြာသားမ်ားက ကူညီမႈ ျဖင့္ ငတ္တလွည့္ျပတ္တလွည့္ေနထုိင္ၾကရေၾကာင္းလည္း စက္ရုံေမာ္ရြာသားမ်ား၏ေျပာစကားအရသိရသည္။

မိမိတုိ႔၏ ရြာသုိ႔ ျပန္လည္ေရႊ႕ေျပာင္းရန္ ႀကိဳးစားေနစဥ္တြင္ ေသကန္ရြာမွ ဦးေမာင္သိန္းႏုအား ဘဂၤလီမ်ားထံတြင္ဓါးထုိးခံရသည့္အျပင္တရားခံအားယေန႔တုိင္ေဖာ္ထုတ္ဖမ္းဆီးႏုိင္ျခင္းမရွိေသးသည့္အတြက္ ဘဂၤလီမ်ားရန္ကုိစုိးရိမ္ ကာ ယေန႔တုိင္တဲမ်ားတြင္ ေနထိုင္ၾကရေၾကာင္းျဖင့္လည္းသိရွိရပါသည္။
ဦးေမာင္သိန္းႏု အားဓါးျဖင့္၀ုိင္း၀န္းခုတ္သူမ်ားထဲတြင္စမၻေလဘဂၤလီေက်းရြာမွ ဦးေက်ာ္ဇံလွ ဆိုသူႏွင့္အေပါင္းပါ ငါးဦးတုိ႔ပါ၀င္ခဲ့ၿပီး ဒီဇင္ဘာလ ၂ ရက္ေန႔ ညေန ၃း၃၀ နာရီခန္႔က ျဖစ္ပြားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ဟု သိရသည္။ ယင္းတြက္ ေသကန္ေက်းရြာေန ဦးေမာင္သိန္းႏု (ဘ)ဦးေက်ာ္စိန္ေအာင္၊အသက္ (၄၉)ႏွစ္ တြင္ ဓါးဒဏ္ရာ ၂ ခ်က္ရရွိခဲ့ ၿပီး မင္းျပားေဆးရုံသုိ႔ တက္ေရာက္ကုသခဲ့ရသည္ဟုသိရသည္။

ယေန႔တုိင္ တရားခံအားဖမ္းဆီးႏုိင္ျခင္းမရွိေသးသည္မွာ ဦးေက်ာ္ဇံလွသည္ ထြက္ေျပးေနျခင္းမဟုတ္ေၾကာင္းႏွင့္ ယင္းရြာတြင္း၌ပင္ရွိေနေၾကာင္းသိရသည္။ လာဒ္ေပးလာဒ္ယူမႈမ်ားေၾကာင့္သာ တရားခံအားဖမ္းဆီးႏုိင္ျခင္းမရွိျဖစ္ ေနသည္ဟုလည္း မင္းျပားၿမိဳ႕ေပၚမွ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားႏွင့္ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားမ်ားကသုံးသပ္ေျပာဆုိၾကပါသည္။ ယင္းသုိ႔ဖမ္းဆီးႏုိင္ျခင္းမရွိေသာ္လည္း ရခုိင္တုိင္းရင္းသားမ်ားအား ဖမ္းဆီးေနမႈမ်ားစြာ ရွိေနေၾကာင္းႏွင့္ အျပစ္မရွိ ဘဲႏွင့္ အိမ္ေအာက္တြင္ ယမ္းေထာင္းေသနတ္ေတြ႕သည္ဟုဆုိကာ ဖမ္းဆီးခံထားရသူမ်ားလည္းရွိေနေၾကာင္းသိရ သည္။

၂၀၁၃-ခုႏွစ္ ဇြန္န၀ါရီလ (၂၉)ရက္ေန႔ မနက္ပိုင္းက ဘုန္းႀကီး၀တ္သကၤန္း အစံု ႏွစ္ဆယ္ခန္႔ ႏွင့္ အတူ ဖမ္းဆီး ရရွိခဲ့သည့္ ေဂါင္းတကာ ဒုကၡသည္ စခန္းေန ကုလားႏွစ္ဦး။

စက္ရုံေမာ္ေက်းရြာမွ အိမ္ေထာင္စု ၃၃ စုတုိ႔သည္ ယေန႔တုိင္မည္သည့္ ကူညီေထာက္ပ့ံေရးကုိမွ မရရွိသ ျဖင့္စား၀တ္ေနေရးလြန္စြာခက္ခဲ ေနသည္ဟုသိရသည္။ ထုိရြာသားမ်ားသည္ လူနည္းစုျဖစ္သျဖင့္ ဘဂၤလီမ်ားရန္ကုိ ေၾကာက္ရြံ႕ေနရသကဲ့သုိ႔ လုံျခဳံေရးအပိုင္းတြင္လည္း ယုံၾကည္မႈမရွိသည့္တြက္ ထုိသုိ႔ တဲမ်ားတြင္ေနထုိင္ရျခင္း ျဖစ္ သည္ဟုသိရသည္။

ထုိ႔အျပင္အေရးအၾကီးဆုံးမွာ ေက်ာင္းေနအရြယ္ ကေလးငယ္ ၃၀ ေက်ာက္ရွိေၾကာင္းႏွင့္ ထုိကေလးငယ္မ်ားသည္ စာသင္ ေက်ာင္းအနီးတြင္ေနထုိင္ရေသာ္လည္း ေက်ာင္းတက္ခြင့္မရႏုိင္ေသးေၾကာင္းသိရပါသည္။ အေၾကာင္းမွာ စမၻေလေက်းရြာစာ သင္ေက်ာင္းအား ပိတ္ထားသျဖင့္ေက်ာင္းထြက္လက္မွတ္မရရွိျခင္းေၾကာင့္ေသကံေက်းရြာေက်ာင္းမွလည္းလက္ခံေၾကာင္းသိ ရသည္။ အလားတူစြာပင္ ေက်ာင္းထြက္ခြင့္မေပးေၾကာင္း၊ ေက်ာင္းထြက္ခြင့္စာေတာင္းလ်င္ ယင္းေက်ာင္းမွ ေက်ာင္းအုပ္က ေငြ ေၾကးမ်ားေတာင္းခံသည္မ်ားလည္းရွိေနေၾကာင္းသိရသည္။ ယင္းအတြက္ ေက်ာင္းေရွ႕တြင္ေနရေသာ္လည္း ေက်ာင္းတက္ခြင့္ မရၾကေသာ ကေလးငယ္မ်ားအေနျဖင့္ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာထိခုိ္က္မႈမ်ားျဖစ္လာႏုိင္ေၾကာင္းႏွင့္ ကူညီေထာက္ပံ့သူမ်ားအေနျဖင့္ လည္း သတိထားေစာင့္ၾကည့္သင့္ေၾကာင္း သုံးသပ္မိပါသည္။

ေ၀သာလီေဂါက္ကြင္းအရာရွိရိပ္သာအားဘဂၤလီခို၀င္သူမ်ားက မီးရွိဳ႔ဖ်က္ဆီးလိုက္ၾကစဥ္

ကေလးငယ္ ၃၀ ေက်ာ္ေက်ာင္းေနခြင့္ရေရးအတြက္ ပညာေရးက႑မွ တာ၀န္ရွိသူမ်ားအေနျဖင့္ ကြင္းဆင္းစစ္ေဆးကာ ထိ ေရာက္ေသာကူညီပံ့ပုိးမႈမ်ားျပဳလုပ္ေပးရန္လုိအပ္ေနေၾကာင္းလည္းသိရသည္။ ဒုတိယတန္းအရြယ္ကေလးငယ္တစ္ဦးက “ ကၽြန္ ေတာ္တုိ႔ေက်ာင္းတက္ခ်င္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္တက္ခြင့္မရဘူး။ စာအုပ္ေတြလည္း ရြာမွာက်န္ခဲ့တာဘာမွမရွိေတာ့ဘူး။ ေက်ာင္း တက္လုိ႔ရေအာင္ ကူညီေပးပါ။ ကၽြန္ေတာ္ႀကီးလာရင္ ေက်ာင္းဆရာလုပ္ၿပီး ကေလးေတြကုိ ပညာတတ္ေအာင္သင္ေပးခ်င္ တယ္”ဟုလည္း ေျပာဆုိပါသည္။

စက္ရုံေမာ္ရြာသားမ်ားသည္ေကာက္ရုိးကာ၊ေကာက္ရုိးမုိးၿပီးေျမျပင္တြင္ေကာက္ရုိးခင္းကာေနထုိင္ခဲ့ၾကရသျဖင့္ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ ရာထိခုိက္မႈမ်ားျဖစ္ေနေၾကာင္းေလ့လာမိသည္။ မၾကာေသးမီက ကယ္ဆယ္ေရးအမုိးတစ္ခုလာေပးၿပီးတဲေပၚတြင္တင္ထားရုံမွ အပ အျခားအေထာက္အပံ့မ်ား မရရွိေသးေၾကာင္းလည္းသိရသည္။ “ဆန္နည္းနည္းစီ တစ္ခါႏွစ္ခါလာေပးတယ္။ ဆီနည္းပါ တယ္။ ေနာက္ထပ္ ဘာမွ မရဘူး။ လုပ္ကုိင္စားေသာက္ဖုိ႔ကလည္း အဆင္မေျပဘူး။ ငါးရွာဟင္းခူးေတာင္သြားလုိ႔မရေတာ့ဘူး။ ဘဂၤလီေတြက လစ္ရင္လစ္သလုိ တုိက္ခုိက္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတာကုိ ေတြ႕ေနရတယ္။ ဦးေမာင္သိန္းႏု ကလည္းကံေကာင္းလုိ႔ လြတ္ သြားတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရြာကုိျဖစ္ျဖစ္ ေသကံရြာအနီးမွာ ေနရာေျပာင္းေရႊ႕ေပးပါ။ ဒါမွမဟုတ္ ဘဂၤလီေတြကုိ စက္ရုံ ေမာ္ရြာနဲ႔ ေ၀းေအာင္ေရႊ႕ေပးပါလုိ႔ေျပာခ်င္တယ္။ သူတုိ႔ကုိဘယ္လုိမွ ေနလုိ႔မရေတာ့ဘူး။ အဓိကေတာ့သူတုိ႔ လူအင္အားမ်ားလုိ႔ စိုးရိမ္တာပါ”ဟုစက္ရုံေမာ္ရြာသားတစ္ဦးက ရင္ဖြင့္ေျပာၾကားခဲ့ပါသည္။

From:[_ RSV ႏွင့္ ဝံသာႏု Facebook စာမ်က္ႏွာ/https://www.facebook.com/wontharnu999_]
 (ေမာင္ေက်ာက္ခဲ အဖြဲ႔)