ဂ်ပန္ကို work visaနဲ႔ လာခဲ့တဲ့ ခင္မင္ရသူ ညီမတေယာက္က အျဖစ္သနစ္တခုပါ။
သူမဟာ ဂ်ပန္ကို လာတုန္းက ဗမာေငြ သိန္း(၁၇၀)ကို အရစ္က်ေပးခဲ့ရပါတယ္။ ဂ်ပန္ေရာက္ေတာ့ တျခားေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံသူ အေတာ္မ်ားမ်ား နည္းတူ စားေသာက္ဆိုင္မွာ စားပြဲထိုးအလုပ္ကို ဂ်ပန္လ.ဝ.က မသိေအာင္ ခိုးလုပ္ရပါတယ္။ ဂ်ပန္ေရာက္ခါစ ဂ်ပန္စာ၊စကားကို ေက်လည္ေအာင္ မတတ္ျခင္း၊ ဂ်ပန္လူမ်ဳိးေတြနဲ႔ အသားမက်ျခင္း၊ ဂ်ပန္ရာသီဥတုနဲ႔ အသားမက်၍ ဖ်ားနာေနမေကာင္းျဖစ္ျခင္း၊ သူမထက္ ေစာစီးစြာ ဂ်ပန္ေရာက္ေနျပီး ျမန္မာလူမ်ဳိးအခ်င္းခ်င္း ရိုင္းပင္းရမယ့္အစား ရိုင္းညစ္လွေသာ အခ်ဳိ႔ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား၏ အေျပာအဆို၊ အႏွိပ္အကြပ္၊ ပညာျပျခင္းမ်ားကို စားေသာက္ဆိုင္ (၃)(၄)ဆိုင္ေလာက္မွာ တဆိုင္ျပဳတ္၊ တဆိုင္ဝင္ အေနအထားနဲ႔ (၁)ႏွစ္ေလာက္ ခံခဲ့ရပါတယ္။
(၁)ႏွစ္ျပည့္တဲ့အခါမွာေတာ့ မိမိလာခဲ့တဲ့ ကုမၸဏီကို ဆက္သြယ္ျပီး ဗီဇာသက္တမ္းတိုးဖို႔ တႏွစ္လံုး ျခစ္ျခဳတ္ကုပ္ကပ္ျပီး စုထားတဲ့ ဂ်ပန္ယန္း ေသာင္း(၃၀)၊ ဗမာေငြ သိန္း(၃၀)ခန္႔ကို ကုမၸဏီကို ေပးခဲ့ရပါတယ္။ တႏွစ္သာ ျပည့္သြားတယ္။ ဂ်ပန္မွာ စိတ္ဆင္းရဲ ကိုယ္ဆင္းရဲနဲ႔ ေလာကဓံရဲ႕ အထုအေထာင္းေတြကို စိတ္ေရာကိုယ္ပါ ေက်မြသြားမတတ္ ခံစားခဲ့ရေပမယ့္ သူမဂ်ပန္ကို လာခဲ့ရတဲ့ အရင္းအႏွီးျဖစ္တဲ့ သိန္း(၁၇၀)ကေတာ့ မေက်ခဲ့ပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္(၁)ႏွစ္ကို ရုန္းရယ္ကန္ရယ္နဲ႔ အလုပ္ခိုးလုပ္ ခဲ့ေသာ္ျငားလည္း ကံမေကာင္း အေၾကာင္းမလွေတာ့ အလုပ္အကိုင္က အဆင္မေျပလွဘူး။ ရသမွ် အိမ္လခ၊ ေရ၊မီး၊ဂက္စ္၊ဖုန္း အခြန္ေတြ၊ သူမ တရားဝင္ အလုပ္ လုပ္တယ္လို႔ ေျပာထားတဲ့ ကုမၸဏီက ေပးတယ္ဆိုတဲ့ လစာ(သူမ တကယ္မရတဲ့ စာရြက္ေပၚမွာပဲရွိတဲ့လစာ) အတြက္ ေပးေဆာင္ရတဲ့ အခြန္ေတြ၊ စားစရိတ္ေတြ ႏႈတ္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ တႏွစ္ျပည့္တဲ့ခ်ိန္မွာ သူမမွာ ေပးစရာ စုထားေငြဟာ ေသာင္း(၃၀)မရွိခဲ့ပါဘူး။
(၂)ၾကိမ္ေျမာက္ သက္တမ္းတိုးဖို႔ ေသာင္း(၃၀)မေလာက္တဲ့ အခါမွာ သူမဟာ ကုမၸဏီကို မေပးႏိုင္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဒီအခါမွာေတာ့ ကုမၸဏီနဲ႔ သူမ စကားအေျခအတင္ေတြ ျဖစ္ၾကျပီး တပတ္အၾကာေလာက္မွာပဲ သူမ အလုပ္ခိုးေနတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္ရွိရာကို လ.၀.က နဲ႔ ရဲေတြက ဆိုက္ဆိုက္ျမိဳက္ျမိဳက္ ေရာက္လာျပီး သူမကို အလုပ္ခိုးလုပ္မွႈ (အရပ္စကားနဲ႔ေျပာရင္) နဲ႔ ဖမ္းပါေတာ့တယ္။ သူမကေတာ့ ကုမၸဏီက တိုင္လိုက္တာလို႔ တထစ္ခ် စြပ္စြဲပါတယ္။ အဲသည့္ကိစၥကေတာ့ ကၽြႏ္ုပ္လည္း မသိတာမို႔ မေဝဖန္လိုပါ။ က်ိန္းေသတာကေတာ့ သူမက ဂ်ပန္လ.ဝ.က ထိန္းသိမ္းေရး စခန္းကို ေရာက္သြားျခင္းပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ အၾကံဥာဏ္ေပးခ်င္တာကေတာ့ ဂ်ပန္ဆိုုတိုုင္းလည္း ၁၀၀%အဆင္ေျပျပီလိုု႔ မယူဆေစခ်င္ပါဘူး။
ယခုုေဖၚျပခဲ့တဲ့ ညီမကေတာ့ အခုုခ်ိန္ထိ ဂ်ပန္မွာရွိေနပါတယ္။ ဗယ္ေကြ႕ေရာက္ရင္ ဗယ္တက္နဲ႔ေလွာ္၊ ညာေကြ႕ေရာက္ရင္ ညာတက္နဲ႔ေလွာ္ရင္း၊ ေလာကဓံအခက္အခဲ မ်ဳိးစံုုကိုု မိန္းကေလးတန္မဲ့ ၾကံ႕ၾကံ႕ခိုုင္ရင္ဆိုုင္ရင္း၊ ကိုုယ့္ကိုုကိုုယ္လည္း ထိန္းသိမ္းရင္းနဲ႔ စိတ္ဓါတ္မက်ဘဲ ၾကိဳးစားခဲ့လိုု႔ အခုုဆိုုရင္ေတာ့ ဂ်ပန္မွာ အဆင္ေျပစျပဳေနပါျပီ။ သူေရာက္ခဲ့တာလည္း ၃ႏွစ္ေက်ာ္ ၄ႏွစ္နီးပါးရွိခဲ့ျပီေပါ့။ ဂ်ပန္ဆိုုတိုုင္း အထင္တၾကီး ေမ ွ်ာ္လင့္တၾကီး၊ ကိုုယ့္မိဘေဆြမ်ဳိးမဟုုတ္ဘဲ တစံုုတေယာက္ကိုု အားကိုုးတၾကီးနဲ႔ ေရာက္လာၾကသူ ျမန္မာမိန္းကေလး အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ေဖၚျပပါ ဂ်ပန္ဒဏ္အမ်ဳိးမ်ဳိးကိုု ခံရတဲ့အခါမွာ တခ်ဳိ႕က အိမ္ျပန္ေျပးၾကတယ္။ တခ်ဳိ႔က ကိုုယ့္ကိုုကိုုယ္ ေသေၾကာင္းၾကံဖိုု႔အထိ စဥ္းစားတတ္ၾကတယ္။
တခ်ဳိ႔က ကူညီပါရေစဆိုတဲ့ ဦးဦး၊ ကိုုကိုု၊ေမာင္ေမာင္တိုု႔နဲ႔ ဇါတ္လမ္းေတြျဖစ္ၾက၊ ႐ႈပ္ၾက၊ ရိုုက္ၾက၊ႏွက္ၾက၊ ကြဲၾက၊ျပဲၾကနဲ႔ နာမည္ပ်က္သြားတယ္။ တခ်ဳိ႔ကေတာ့ ကိုုယ့္ကိုုကိုု္ယ္ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရင္း ေလာကဓံကိုု ၾကံ႕ၾကံ႕ခံရင္း ေအာင္ျမင္သြားၾကတယ္။ အဲဒီ့ေတာ့ ျမန္မာမိန္းကေလးတေယာက္အေနနဲ႔ ကိုုယ့္ကိုုကိုုယ္ ဘယ္အမ်ဳိးအစားထဲမွာ ပါႏိုုင္မလဲဆိုုတာ အရင္ဆံုုး ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားေစလိုုပါတယ္။ ကိုုယ္က စိတ္ေပ်ာ့ရင္ အရင္းေက်မယ္ မထင္ဘူး။ ကိုုယ္က အညွာလြယ္တတ္၊ ယံုုလြယ္တတ္ရင္၊ ကိုုယ့္စိတ္ကိုုယ္မႏိုုင္ဘဲ ေပၚသမ ွ် ဝတ္ခ်င္စားခ်င္သံုုးခ်င္စြဲခ်င္ရင္၊ အေဖၚေကာင္းလိုု႔ ေဆးလိပ္ အရက္ေသာက္တတ္တယ္ဆိုုရင္၊ သူမ်ားလုပ္တိုင္း ေကာင္းသည္ဆိုးသည္ မခြဲျခားတတ္ဘဲ လိုက္လုပ္တတ္သူဆိုရင္ေတာ့ ဂ်ပန္ကို မိန္းကေလးတေယာက္တည္း မလာေစခ်င္ပါဘူး။ ပ်က္ဆီးသြားတာမ်ဳိးလည္း ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ မပ်က္ဆီးသည့္တိုုင္ေအာင္ အဖိုုးတန္ မိန္းကေလး၊ အမ်ားက ေလးစားရတဲ့ မိန္းကေလးေတာ့ ျဖစ္ဖိုု႔ သိပ္မလြယ္ပါဘူး။
ကၽြႏ္ုုပ္က ညီမေလးလိုုသေဘာထားျပီး အစစအရာရာ ကူညီခဲ့ဖူးတဲ့ ေက်ာင္းသူမိန္းကေလးတေယာက္ဆိုု အခုုခ်ိန္ထိ ဘယ္ေသာင္ ဘယ္ကမ္းဆိုုက္လိုု႔ ေသသလား၊ရွင္သလားေတာင္ မသိရေတာ့ဘဲ ေပ်ာက္ျခင္းမလွ ေပ်ာက္သြားတဲ့ အျဖစ္ဆိုုးမ်ဳိးလည္း ရွိပါတယ္။ ဂ်ပန္ေရာက္ျပီး (နာမည္ေကာင္းနဲ႔) အဆင္ေျပေနၾကတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေတြလည္း အမ်ားၾကီးရွိၾကပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ အဲဒီလို အဆင္ေျပေနသူ အမ်ဳိးသမီးေတြဟာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ထိန္းသိမ္းႏိုင္သူ၊ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ယံုၾကည္မႈသ၊ူ အကင္းပါးျပီး လိမၼာပါးနပ္သူ၊ အမ်ားနဲ႔ သင့္တင့္ေလွ်ာက္ပတ္ေအာင္ အဆင္ေျပေျပ ေနႏိုင္တဲ့သူ၊ ေလာကဓံကို မတုန္လႈပ္သူ၊ ထစ္ကနဲဆို မ်က္ရည္က်ျပီး ဟိုလူ႔အားကိုး ဒီ့လူ႔အားကိုး မလုပ္တတ္သူ၊ က်န္းမာေရး ေကာင္းသူ၊ စိတ္ဓါတ္ၾက့ံခိုင္သူ ေတြျဖစ္ေနတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ျမန္မာျပည္က ထြက္လာတုန္းကထက္ အခုအခ်ိန္မွာ ေကာင္းေသာ တိုးတက္ျပည့္စံုျခင္း မ်ားစြာနဲ႔ ေလာကအလည္မွာ ေလွ်ာက္လွမ္းေနၾကတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြလည္း ဂ်ပန္မွာ အမ်ားၾကီးရွိၾကပါတယ္။
ေစတနာနဲ႔ အၾကံေပးခ်င္တာတခုကေတာ့ “ ေရွ႕ဆက္တိုးဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာတခုတည္းနဲ႔ ေနာက္လွည့္ျပန္ခ်င္တဲ့ စိတ္” ရွိေနရင္ေတာ့ ဂ်ပန္မွာ သာမာန္အေနအထားနဲ႔ ကာယ အလုပ္ လုပ္ျပီး စီးပြားရွာဖို႔ကို စဥ္းစားေစခ်င္ပါတယ္။ ေနာက္တၾကိမ္ေတာ့ ႏိုင္ငံေရး ဗီဇာနဲ႔ လာေရာက္ၾကသူမ်ားအေၾကာင္း စံုစမ္းသိရွိထားသေလာက္ ေရးပါဦးမယ္။
နႏၵာ(ဂ်ပန္)
_____________________________________________________________________________
သူမဟာ ဂ်ပန္ကို လာတုန္းက ဗမာေငြ သိန္း(၁၇၀)ကို အရစ္က်ေပးခဲ့ရပါတယ္။ ဂ်ပန္ေရာက္ေတာ့ တျခားေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံသူ အေတာ္မ်ားမ်ား နည္းတူ စားေသာက္ဆိုင္မွာ စားပြဲထိုးအလုပ္ကို ဂ်ပန္လ.ဝ.က မသိေအာင္ ခိုးလုပ္ရပါတယ္။ ဂ်ပန္ေရာက္ခါစ ဂ်ပန္စာ၊စကားကို ေက်လည္ေအာင္ မတတ္ျခင္း၊ ဂ်ပန္လူမ်ဳိးေတြနဲ႔ အသားမက်ျခင္း၊ ဂ်ပန္ရာသီဥတုနဲ႔ အသားမက်၍ ဖ်ားနာေနမေကာင္းျဖစ္ျခင္း၊ သူမထက္ ေစာစီးစြာ ဂ်ပန္ေရာက္ေနျပီး ျမန္မာလူမ်ဳိးအခ်င္းခ်င္း ရိုင္းပင္းရမယ့္အစား ရိုင္းညစ္လွေသာ အခ်ဳိ႔ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား၏ အေျပာအဆို၊ အႏွိပ္အကြပ္၊ ပညာျပျခင္းမ်ားကို စားေသာက္ဆိုင္ (၃)(၄)ဆိုင္ေလာက္မွာ တဆိုင္ျပဳတ္၊ တဆိုင္ဝင္ အေနအထားနဲ႔ (၁)ႏွစ္ေလာက္ ခံခဲ့ရပါတယ္။
(၁)ႏွစ္ျပည့္တဲ့အခါမွာေတာ့ မိမိလာခဲ့တဲ့ ကုမၸဏီကို ဆက္သြယ္ျပီး ဗီဇာသက္တမ္းတိုးဖို႔ တႏွစ္လံုး ျခစ္ျခဳတ္ကုပ္ကပ္ျပီး စုထားတဲ့ ဂ်ပန္ယန္း ေသာင္း(၃၀)၊ ဗမာေငြ သိန္း(၃၀)ခန္႔ကို ကုမၸဏီကို ေပးခဲ့ရပါတယ္။ တႏွစ္သာ ျပည့္သြားတယ္။ ဂ်ပန္မွာ စိတ္ဆင္းရဲ ကိုယ္ဆင္းရဲနဲ႔ ေလာကဓံရဲ႕ အထုအေထာင္းေတြကို စိတ္ေရာကိုယ္ပါ ေက်မြသြားမတတ္ ခံစားခဲ့ရေပမယ့္ သူမဂ်ပန္ကို လာခဲ့ရတဲ့ အရင္းအႏွီးျဖစ္တဲ့ သိန္း(၁၇၀)ကေတာ့ မေက်ခဲ့ပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္(၁)ႏွစ္ကို ရုန္းရယ္ကန္ရယ္နဲ႔ အလုပ္ခိုးလုပ္ ခဲ့ေသာ္ျငားလည္း ကံမေကာင္း အေၾကာင္းမလွေတာ့ အလုပ္အကိုင္က အဆင္မေျပလွဘူး။ ရသမွ် အိမ္လခ၊ ေရ၊မီး၊ဂက္စ္၊ဖုန္း အခြန္ေတြ၊ သူမ တရားဝင္ အလုပ္ လုပ္တယ္လို႔ ေျပာထားတဲ့ ကုမၸဏီက ေပးတယ္ဆိုတဲ့ လစာ(သူမ တကယ္မရတဲ့ စာရြက္ေပၚမွာပဲရွိတဲ့လစာ) အတြက္ ေပးေဆာင္ရတဲ့ အခြန္ေတြ၊ စားစရိတ္ေတြ ႏႈတ္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ တႏွစ္ျပည့္တဲ့ခ်ိန္မွာ သူမမွာ ေပးစရာ စုထားေငြဟာ ေသာင္း(၃၀)မရွိခဲ့ပါဘူး။
(၂)ၾကိမ္ေျမာက္ သက္တမ္းတိုးဖို႔ ေသာင္း(၃၀)မေလာက္တဲ့ အခါမွာ သူမဟာ ကုမၸဏီကို မေပးႏိုင္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဒီအခါမွာေတာ့ ကုမၸဏီနဲ႔ သူမ စကားအေျခအတင္ေတြ ျဖစ္ၾကျပီး တပတ္အၾကာေလာက္မွာပဲ သူမ အလုပ္ခိုးေနတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္ရွိရာကို လ.၀.က နဲ႔ ရဲေတြက ဆိုက္ဆိုက္ျမိဳက္ျမိဳက္ ေရာက္လာျပီး သူမကို အလုပ္ခိုးလုပ္မွႈ (အရပ္စကားနဲ႔ေျပာရင္) နဲ႔ ဖမ္းပါေတာ့တယ္။ သူမကေတာ့ ကုမၸဏီက တိုင္လိုက္တာလို႔ တထစ္ခ် စြပ္စြဲပါတယ္။ အဲသည့္ကိစၥကေတာ့ ကၽြႏ္ုပ္လည္း မသိတာမို႔ မေဝဖန္လိုပါ။ က်ိန္းေသတာကေတာ့ သူမက ဂ်ပန္လ.ဝ.က ထိန္းသိမ္းေရး စခန္းကို ေရာက္သြားျခင္းပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ အၾကံဥာဏ္ေပးခ်င္တာကေတာ့ ဂ်ပန္ဆိုုတိုုင္းလည္း ၁၀၀%အဆင္ေျပျပီလိုု႔ မယူဆေစခ်င္ပါဘူး။
ယခုုေဖၚျပခဲ့တဲ့ ညီမကေတာ့ အခုုခ်ိန္ထိ ဂ်ပန္မွာရွိေနပါတယ္။ ဗယ္ေကြ႕ေရာက္ရင္ ဗယ္တက္နဲ႔ေလွာ္၊ ညာေကြ႕ေရာက္ရင္ ညာတက္နဲ႔ေလွာ္ရင္း၊ ေလာကဓံအခက္အခဲ မ်ဳိးစံုုကိုု မိန္းကေလးတန္မဲ့ ၾကံ႕ၾကံ႕ခိုုင္ရင္ဆိုုင္ရင္း၊ ကိုုယ့္ကိုုကိုုယ္လည္း ထိန္းသိမ္းရင္းနဲ႔ စိတ္ဓါတ္မက်ဘဲ ၾကိဳးစားခဲ့လိုု႔ အခုုဆိုုရင္ေတာ့ ဂ်ပန္မွာ အဆင္ေျပစျပဳေနပါျပီ။ သူေရာက္ခဲ့တာလည္း ၃ႏွစ္ေက်ာ္ ၄ႏွစ္နီးပါးရွိခဲ့ျပီေပါ့။ ဂ်ပန္ဆိုုတိုုင္း အထင္တၾကီး ေမ ွ်ာ္လင့္တၾကီး၊ ကိုုယ့္မိဘေဆြမ်ဳိးမဟုုတ္ဘဲ တစံုုတေယာက္ကိုု အားကိုုးတၾကီးနဲ႔ ေရာက္လာၾကသူ ျမန္မာမိန္းကေလး အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ေဖၚျပပါ ဂ်ပန္ဒဏ္အမ်ဳိးမ်ဳိးကိုု ခံရတဲ့အခါမွာ တခ်ဳိ႕က အိမ္ျပန္ေျပးၾကတယ္။ တခ်ဳိ႔က ကိုုယ့္ကိုုကိုုယ္ ေသေၾကာင္းၾကံဖိုု႔အထိ စဥ္းစားတတ္ၾကတယ္။
တခ်ဳိ႔က ကူညီပါရေစဆိုတဲ့ ဦးဦး၊ ကိုုကိုု၊ေမာင္ေမာင္တိုု႔နဲ႔ ဇါတ္လမ္းေတြျဖစ္ၾက၊ ႐ႈပ္ၾက၊ ရိုုက္ၾက၊ႏွက္ၾက၊ ကြဲၾက၊ျပဲၾကနဲ႔ နာမည္ပ်က္သြားတယ္။ တခ်ဳိ႔ကေတာ့ ကိုုယ့္ကိုုကိုု္ယ္ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရင္း ေလာကဓံကိုု ၾကံ႕ၾကံ႕ခံရင္း ေအာင္ျမင္သြားၾကတယ္။ အဲဒီ့ေတာ့ ျမန္မာမိန္းကေလးတေယာက္အေနနဲ႔ ကိုုယ့္ကိုုကိုုယ္ ဘယ္အမ်ဳိးအစားထဲမွာ ပါႏိုုင္မလဲဆိုုတာ အရင္ဆံုုး ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားေစလိုုပါတယ္။ ကိုုယ္က စိတ္ေပ်ာ့ရင္ အရင္းေက်မယ္ မထင္ဘူး။ ကိုုယ္က အညွာလြယ္တတ္၊ ယံုုလြယ္တတ္ရင္၊ ကိုုယ့္စိတ္ကိုုယ္မႏိုုင္ဘဲ ေပၚသမ ွ် ဝတ္ခ်င္စားခ်င္သံုုးခ်င္စြဲခ်င္ရင္၊ အေဖၚေကာင္းလိုု႔ ေဆးလိပ္ အရက္ေသာက္တတ္တယ္ဆိုုရင္၊ သူမ်ားလုပ္တိုင္း ေကာင္းသည္ဆိုးသည္ မခြဲျခားတတ္ဘဲ လိုက္လုပ္တတ္သူဆိုရင္ေတာ့ ဂ်ပန္ကို မိန္းကေလးတေယာက္တည္း မလာေစခ်င္ပါဘူး။ ပ်က္ဆီးသြားတာမ်ဳိးလည္း ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ မပ်က္ဆီးသည့္တိုုင္ေအာင္ အဖိုုးတန္ မိန္းကေလး၊ အမ်ားက ေလးစားရတဲ့ မိန္းကေလးေတာ့ ျဖစ္ဖိုု႔ သိပ္မလြယ္ပါဘူး။
ကၽြႏ္ုုပ္က ညီမေလးလိုုသေဘာထားျပီး အစစအရာရာ ကူညီခဲ့ဖူးတဲ့ ေက်ာင္းသူမိန္းကေလးတေယာက္ဆိုု အခုုခ်ိန္ထိ ဘယ္ေသာင္ ဘယ္ကမ္းဆိုုက္လိုု႔ ေသသလား၊ရွင္သလားေတာင္ မသိရေတာ့ဘဲ ေပ်ာက္ျခင္းမလွ ေပ်ာက္သြားတဲ့ အျဖစ္ဆိုုးမ်ဳိးလည္း ရွိပါတယ္။ ဂ်ပန္ေရာက္ျပီး (နာမည္ေကာင္းနဲ႔) အဆင္ေျပေနၾကတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေတြလည္း အမ်ားၾကီးရွိၾကပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ အဲဒီလို အဆင္ေျပေနသူ အမ်ဳိးသမီးေတြဟာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ထိန္းသိမ္းႏိုင္သူ၊ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ယံုၾကည္မႈသ၊ူ အကင္းပါးျပီး လိမၼာပါးနပ္သူ၊ အမ်ားနဲ႔ သင့္တင့္ေလွ်ာက္ပတ္ေအာင္ အဆင္ေျပေျပ ေနႏိုင္တဲ့သူ၊ ေလာကဓံကို မတုန္လႈပ္သူ၊ ထစ္ကနဲဆို မ်က္ရည္က်ျပီး ဟိုလူ႔အားကိုး ဒီ့လူ႔အားကိုး မလုပ္တတ္သူ၊ က်န္းမာေရး ေကာင္းသူ၊ စိတ္ဓါတ္ၾက့ံခိုင္သူ ေတြျဖစ္ေနတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ျမန္မာျပည္က ထြက္လာတုန္းကထက္ အခုအခ်ိန္မွာ ေကာင္းေသာ တိုးတက္ျပည့္စံုျခင္း မ်ားစြာနဲ႔ ေလာကအလည္မွာ ေလွ်ာက္လွမ္းေနၾကတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြလည္း ဂ်ပန္မွာ အမ်ားၾကီးရွိၾကပါတယ္။
ေစတနာနဲ႔ အၾကံေပးခ်င္တာတခုကေတာ့ “ ေရွ႕ဆက္တိုးဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာတခုတည္းနဲ႔ ေနာက္လွည့္ျပန္ခ်င္တဲ့ စိတ္” ရွိေနရင္ေတာ့ ဂ်ပန္မွာ သာမာန္အေနအထားနဲ႔ ကာယ အလုပ္ လုပ္ျပီး စီးပြားရွာဖို႔ကို စဥ္းစားေစခ်င္ပါတယ္။ ေနာက္တၾကိမ္ေတာ့ ႏိုင္ငံေရး ဗီဇာနဲ႔ လာေရာက္ၾကသူမ်ားအေၾကာင္း စံုစမ္းသိရွိထားသေလာက္ ေရးပါဦးမယ္။
နႏၵာ(ဂ်ပန္)
_____________________________________________________________________________
0 ေယာက္ ေဆြးေႏြးခဲ့တယ္:
Post a Comment
မိတ္ေဆြတို ့၏ ေဆြးေႏြးမူ ေဝဖန္မူ အား လိူက္လွဲစြာ ၾကိဳဆိုပါသည္။
သင္တို႔၏ ေဝဖန္ အၾကံေပးမွူတို႔အား ေဖာ္ျပခြင့္ရရန္ ေခတၱ ေစာင့္ဆိုင္းပါ ။