ႏွလံုးသားလွတဲ့ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္သား ရဲေဘာ္ ေဇာ္ေဇာ္

မွတ္မွတ္ရရေလးေပါ ့။ စုမွဴးသင္တန္းက ဆင္းေတာ ့ တပ္ကို အျပန္ ရန္ကုန္မွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ ့တာေလးပါ….။အဲ ့ေနက က်ေနာ္ အိမ္(၁)ရက္၀င္ေနလို ့ တပ္ကို ျပန္ဖို ့ရာနည္းနည္း ေနာက္က်တာပါဆိုတာ (ပိုင္အိုနီးယား)မွာ ကားခဏရပ္တဲ ့ အခ်ိန္ တပ္ရင္းမွဴး အဘ ကို ဖုန္းနဲ ့ သတင္းပို ့ေတာ ့ အရာရွိလူပ်ိဴေဆာင္က ထမင္းခ်က္ ေဇာ္ေဇာ္ ခြင္ ့ျပန္တာ ျပန္မေ၇ာက္ေသးလို ့ စိတ္ပူလို ့ ရန္ကုန္မွာ ၀င္ႀကည္ ့ခဲ ့ပါဦးဆိုတဲ ့ နွုတ္မိန္ ့ကို ရရွိခ်ိန္ေပါ ့…။

ေဇာ္ေဇာ္အိပ္ကိုသြားမယ္ဆိုျပီး ရန္ကုန္ ကားကြင္းမွာ ဆင္းတယ္ဆိုရံုေလး လူတစ္ေယာက္ကို လူအုပ္ေတြ၀ိုင္းရိုက္လို ့ေပါ ့ …။ရန္ကုန္ကို ကားဆိုက္ခ်ိန္က ေစာလြန္းတယ္ေလ ။ေမွာင္ရီပ်ပ် ဆိုေတာ ့ ဘာအတြက္ရယ္ေႀကာင္ ့ ၊ဘယ္သူကုိ ရိုက္ေနတယ္ဆိုတာ က်ေနာ္ မသိဘူး။တခုခုဆိုတဲ ့ စိတ္နဲ ့ မဆိုင္သလို ခဏပဲလွည္ ့ႀကည္ ့လိုက္မိတယ္ ။
ဒါေပမဲ ့ လူလံုးလည္း မကြဲပါဘူးေလ။ေအာက္က တေယာက္ကေတာ ့ ဘာမွ ကို ျပန္မလုပ္နိင္ရွာဘူး..။ေနာက္ေတာ ့ အားရေက်နပ္ဟန္နဲ ့ အဲလူတစုက ထိုးနွက္ကန္ေက်ာက္အျပီး ထြက္သြားေတာ ့ ထိုးခံရတဲ ့သူက ေခြေခြေလး ထေတာင္မထနိုင္ရွာဘူး။မိုးကလည္းေဖ်ာက္ေတာက္ေတာက္နဲ ့ ေလ။မိုးေရထဲက သူ ့ကို ဘယ္သူမွ ထူေပးဖို ့စိတ္ကူးမရွိႀကဘူး။ရန္ကုန္ျမိဳ ့ႀကီးျပႀကီး က လူေတြ အဲလိုစိတ္နဲ ့လားလို ့ေတာင္ သူေတြးထင္ေနမိတယ္။ဒါေပမဲ ့ သူကလည္း ဆိုးေပေနလို ့လား ေပါ ့လိုလည္း ျပန္ေတြးမိျပန္တယ္။ကားသမားေတြရဲ ့ေရွာင္ကြင္းေမာင္းနွင္သံႀကားမွာ ဆဲဆိုသံေတြကလည္း ညံလို ့ေပါ ့…။
*************************************************************
သြားထူမယ္လုပ္ေတာ ့ ထိုးခံရတဲ ့သူက သူဟာသူထေနတယ္ …။အမူးသမားဆိုလည္း ခက္ေခ်ရဲ ့။သူ ့အေတြးပင္ မဆံုးလိုက္..။ထိုးခံရတဲ ့သူက တျခားဘက္ကို ေျပးထြက္သြားတာ ကို ေတြ ့ျမင္လိုက္ရတယ္။ေအာ္ ဘာမွေတာ ့ မဆိုင္ စိတ္ထဲမွာေတာ ့ ဘာေႀကာင္ ့ျဖစ္ရတာလဲ ဆိုတာ ေတြးေနမိတယ္ ။လူကလည္း ခက္သားလား။မသိခ်င္နဲ ့ဆိုရင္ သိခ်င္ျပန္ေ၇ာေလ…။ရန္ကုန္မွာလည္း အမ်ိဳး မရွိတာ မို ့ ကားကြင္းထဲက တည္းခိုးခန္းမွာပဲ သူအိပ္ရမည္ျဖစ္သည္။ကားေပၚမွာ အိပ္ရတာ က ဘယ္လိုမွ အဆင္မေျပ။ေမာ္လျမိဳင္ ကို ကူးဖို ့က ကားက ညေနမွ ၇ွိမွာဆုိေတာ ့ ေန ့တပိုင္းေတာ ့ ေကာင္းေကာင္း နားလို ့ရေသးသည္။
ေဘးနားက ေရႊမိုး တည္းခိုးခန္းမွာ ခဏ၀င္တည္းသည္။မနက္ (၁၀)နာ၇ီေလာက္မွ သူျပန္နိုးျဖစ္သည္။မနက္ေ၇ာက္ေတာ ့ ေအာက္က လက္ဘက္ရည္ဆိုင္မွာ မနက္စာစားဖို ့ သူသြားေတာ ့ မိုးလင္းတုန္းက အထိုးခံရသည္ သူကိုျပန္ေတြ ့သည္။ေသခ်ာတာေပါ ့ သူ ့ရဲေဘာ္ ။ေဇာ္ေဇာ္မွ ေဇာ္ေဇာ္။

********************************

လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ေထာင္ ့နားမွာ ခြက္တလံုးနွင္ ့။ဒါဆို သူေတာင္းစားေနတာေပါ ့။
ေမာင္ေဇာ္ က်ေနာ္လွမ္းေခၚေတာ ့ သူ ့က လွမ္းႀကည္ ့သည္။

ဟာ………ဗိုလ္ႀကီး …..သူ က်ေနာ္ထံ ေျပးလာျပီး ဖက္သည္။ ျပီးေနာက္ ရွိဳက္ႀကီးတငင္နဲ ့ ငိုသည္။မ်က္နွာက ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြနဲ ့ ။
ေမာင္ေဇာ္ မင္း …မင္း ဒါဆိုရင္ မနက္က ထိုးခံရတာ မင္းေပါ ့…။
သူက ေခါင္းညိတ္ျပသည္။ေမာ္ေဇာ္ ရာ ငါ အနားမွာ ရွိရက္နဲ ့ကြာ ….။သူ ့က်ိတ္ခဲမရနိုင္ျဖစ္မိသည္။ဘာျဖစ္လို ့လဲ ငါ ့ကိုေျပာစမ္း …ေမာင္ေဇာ္လို ့ဆိုေတာ ့ ..။

***************************************

ဗိုလ္ႀကီး က်ေနာ္ အေမ ေနမေကာင္းဘူး..။က်ေနာ္ အင္း၀ဘဏ္က စုေႀကးေငြက လည္း အေမ ့ေဆးဖိုးနဲ ့ကုန္ျပီ…။ျပန္ဖို ့ လမ္းစရိတ္လည္းမရွိေတာ ့ဘူး။ခုလည္း တပ္က က်ေနာ္ကို တပ္ေျပးလို ့ သတ္မွတ္ေတာ ့မလား မသိဘူး ဗိုလ္ႀကီးရာ။က်ေနာ္ခြင္ ့လြန္ေနျပီ။ခုလည္း က်ေနာ္ အလြန္မဟုတ္ပါဘူး။ခရီးသည္ေတြရဲ ့အထုပ္ အပိုးေတြကို စက္ဘီးနဲ ့ ကားဂိတ္ေတြလိုက္ေျပာင္းေပးတာလုပ္ေနတာ ေလ။ခု န က ခရီးသည္ တေယာက္က ဒီနားေလးတင္ သူ ့လိပ္စာက ။TAXI သမားက အေ၀းႀကီးဆိုျပီး ပိုက္ဆံ လိမ္ေတာင္းေနတာ ။က်ေနာ္ကလည္း ပိုက္ဆံ လိုေနေတာ ့ အမရယ္ က်ေနာ္ စက္ဘီးနဲ ့လိုက္ပို ့ပါ ့မယ္ ၁၅၀၀ ပဲ ေပးပါ။အမသြားခ်င္တာ ဒီနားေလးတင္ပါလို ့ေျပာတာ ကို သူတို ့ က ၀ိုင္းထိုးေတာ ့တာပဲဗိုလ္ႀကီးရာ….။။

က်ေနာ္ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္တိုသြားသည္။လုပ္ရက္လိုက္က်ေလျခင္း။မိုးေ၇ေတြကလည္းစိုေနျပီ။ေမာင္ေဇာ္ကို ေကာ္ဖီပူပူေလးနဲ ့ မုန္ ့ေက်ြးသည္။တကယ္ေတာ ့ ေမာင္ေဇာ္လို ့ေခၚတာ က်ေနာ္ အက်င္ ့တခု ။ရဲေဘာ္တိုင္းကို ဘယ္ေတာ ့မွ ရဲေဘာ္ဟု က်ေနာ္ မေခၚ။တပည္ ့ဟုလည္း မသံုးနွုန္း။သူတို ့ နာမည္ ေရွ ့မွာ ေမာင္ထည္ ့ျပီး က်ေနာ္ေခၚသည္။ဆရာမ်ားဆိုလ်ွင္ေတာ ့ ရွင္းသည္။ရာထူးနဲ ့ေခၚယံုသာ။ေနာက္ က်ေနာ္တည္းခိုးခန္း ေခၚသြားျပီး ေမာင္ေဇာ္ကို ေ၇ခ်ိဳးေစသည္။က်ေနာ္ အ၀တ္ေတြေပး၀တ္ျပီး သူ ့ အိမ္ကို လိုက္ပို ့ရန္ေျပာေသာအခါ လိုလိုငွာငွာပင္ ဖိတ္ေခၚသည္။ေမာင္ေဇာ္အိမ္က ေျမာက္ဒဂံုမွာ ။စက္ဘီးေတာင္ အငွားဟုဆိုသည္။အိမ္လည္းေ၇ာက္ေတာ ့ သူ ့ အေမ က ေစာင္ေလးျခံဳလို ့ အဖ်ားတက္ေနသည့္ဟန္။ေမာင္ေဇာ္ အမ လင္မယားေတာ ့ေ၇ာက္ေနႀကသည္။က်ေနာ္လည္း ေမာင္ေဇာ္ က ခြင္ ့ရက္ေစ ့ေနျပီျဖစ္လို ့ ျပန္ေခၚသြားရမွာ ျဖစ္တဲ ့အေႀကာင္း ေျပာျပရသည္။ျပီးေနာက္ က်ေနာ္တြင္ လက္က်န္ေငြ ၃ ေသာင္းခြဲထဲက ၂ေသာင္းကို ထားခဲ ့သည္။သူ ့အေမကလည္း ေက်းဇူးေတြ တင္လို ့။ေမာင္ေဇာ္ မ်က္နွာကေတာ ့ ဆိုဖြယ္ရာမရွိေတာ ့။
ေမာင္ေဇာ္ ကိစၥလံုးပန္းေနသည္ ့နွင္ ကားလက္မွတ္၀ယ္ဖို ့ သူ ့ေမ ့သြားသည္။ကားကြင္းေရာက္ေတာ ့အေတာ္ေလး ေနာက္က်လို ့ေနျပီ။ဒါေပမဲ ့ ဒီဘက္ကားေတြမွာ အျမဲတမ္း VIP ခံုခ်န္ထားလို ့ေတာ္ေသးသည္။သူသြားေတာ ့ ေ၇ွ ့ခန္း ၂ ခံု ကမည္သူ ့မွ မယူေသး။ကားလက္မွတ္၀ယ္ျပီး ကားထြက္ဖို ့ေစာင္ ့ေနလိုက္သည္။ေမာင္ေဇာ္ က ဗမာလူမ်ိဴး။ရုပ္ကေတာ ့ အနည္းငယ္ကုလားဆန္သည္။ေရွ ့တန္းမွာ သိပ္အားကိုးရတဲ ့သူေပါ ့။က်ေနာ္တပ္ခြဲက ပိြဳင္ ့ မွာ ဆိုရင္ အေတာ္စိတ္ခ်ရတဲ ့သူေလ။က်ေနာ္ သူ ့ကို တျခားရဲေဘာ္ေတြထက္ ပိုအားကိုးတယ္။အျမဲတမ္း က်ေနာ္ခိုင္းသမွ်လည္း ျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးတဲ ့သူေလ။လုပ္ေပးတယ္ဆိုမွ က်ေနာ္ က အုန္းသီး သိပ္ႀကိဳက္တာ။တပ္က လူပ်ိဳေဆာင္ရိပ္သာမွာ ဆို အုန္းပင္ေတြ ေပါမွေပါ ။ေနလည္ဘက္ အုန္းရည္ ေသာက္ခ်င္ရင္…ဒါမွမဟုတ္ အုန္းျခစ္စားခ်င္ရင္ေမာင္ေဇာ္ေရ ဆိုတာ နဲ ့ တဗုန္းဗုန္းနဲ ့ေပါ ့။ေနာက္တန္းမွာလည္း အဲလို အားကိုးရတာ ။

ကားထြက္ခါနီးက်ေတာ ့ ျပသနာတက္သည္။ေကာင္မေလးတေယာက္ လုိုက္ဖို ့ ကားလက္မွတ္မရေတာ ့ ။သူတို ့ အုပ္စု က (၁၅)ေယာက္ေလာက္၇ွိသည္။ေပ်ာ္ပြဲစားလား တခုခုျဖစ္မည္။ကားထြက္ခါနီး အေပါ ့ ခဏက်ေနာ္သြား၊ ျပန္လာေတာ ့ ဘယ္က ဘယ္လို ျဖစ္သည္မသိ ေမာင္ေဇာ္က က်ေနာ္ဆီလာျပီး

ဗိုလ္ႀကီး က်ေနာ္လက္မွတ္က ယူျပီးသားလို ့ေျပာေနတယ္ ………..လို ့ က်ေနာ္ကို လာေျပာသည္။အာ…ငါကိုယ္တိုင္၀ယ္ထားတာ မင္းကလည္း…..

ဂိတ္မွာ သြားေျပာေတာ ့ ကားသမားက နွာ က် တဲ ့ အျဖစ္။ခရီးသည္ရွားသလားလို ့ ။ေမာင္ေဇာ္ကလည္း တကယ္ ့ နံုသည္။စာမတက္ေပမတက္ဆိုေတာ ့။ေကာင္မေလးေတြဘက္မွ အုပ္ထိန္းသူ အမ်ိဴးသမီး အသက္(၃၅) ခန္ ့ က သူဆီ လာ အကူအညီေတာင္းသည္။သူ ကလည္း ဘုေတာ ။ခရီးသည္ရွားသလားဗ်ာ။ဆိုေတာ ့ က်န္တဲ ့သူေတြက ဦးဇင္းေတြနဲ ့မိသားစုလိုက္ခရီးသည္ေတြမို ့ပါတဲ ့။ခရီးကလည္း မသြားမျဖစ္လို ့ပါဆိုေတာ ့။ဘာလုပ္ရမယ္ က်ေနာ္မသိ။ေနာက္ဆံုးေတာ ့ ဦးဇင္းတပါးကို သူနဲ ့ အတူ ထိုင္ျပီး ခံုေပးလိုက္ရသည္။ေမာင္ေဇာ္ကိုေတာ ့ႀကားခံုလုပ္ေပးသည္။ကားအေတာ္ေလးသြားမိေတာ ့ ျပသနာက စတက္ျပန္သည္။ေမာင္ေဇာ္ကို သူတို ့နားမွာ ႀကားခံုေပးထားျခင္းျဖစ္သည္။ကားသမားကို ေမာင္ေဇာ္ က နံလို ့ဆိုျပီးလာေျပာသည္။ဒီကုလားကို ေနရာေျပာင္းေပးပါဟု မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က လာေျပာသည္။ေဒါသ က ထိန္းမရေတာ ့ ။ခံုလည္းေပးထားရေသးတယ္။အေႀကာကလည္း မျပင္ေသးဘူး။ပိုက္ဆံေပးလိုက္တာေတာင္ သူ ့ရဲေဘာ္က အနစ္နာခံထားတာ ကိုမွ မေထာက္။စစ္သားဆို ႀကည္ ့မရဘူးဆိုတဲ ့ အသံလည္းႀကားလိုက္ရသည္။ဘာမို ့လို ့ VIP ခံုမွာ ေနရာရတာလဲနွင္ ့ အတင္းအုပ္ခံေနရသည္။သတိတရပဲ။ေဆးေရာင္စံု အညိမ္ ့ ကားေပၚမွာျပေနတာ ။တအုပ္လံုး ပြဲက်လို ့ အတင္းေျပာတဲ ့ အသံေတြနဲ ့။သူတို ့ စစ္သားေတြကို ေစာင္းေျပာေနမွန္းေတာ ့သိသည္။မခံနိုင္ေတာ ့ ။ကားလယ္ေလာက္ ႀကားမွာ မတ္တပ္ရပ္ျပီး လူမိုက္လုပ္လိုက္သည္။ေနာက္ေတာ ့ ပြစိသံေတြျငိမ္သြားသည္။မတက္နိုင္။လူလူျခင္း နိမ္သလိုလို ေျပာတာ ကိုေတာ ့ လက္မခံ။
ေနာက္ေတာ ့ေမာင္ေဇာ္က ရွက္ရွက္နဲ ့ က်ေနာ္နားလာထိုင္သည္။ကားေရွ ့နားေလးမို ့ စပယ္ယာနဲ ့ ထိုင္ခံုအပိုက မရွိ။အလယ္ေကာင္မွာ ငုတ္တုတ္ေလး။ေဒါသကထြက္ထြက္လာသည္။ပဲခူးေရာက္ေတာ ့ ဗိုက္ႀကီးသည္ လင္မယားတက္လာသည္။မသြားမျဖစ္လို ့ဆိုကာ ေတာင္းပန္ျပီးလိုက္လာသည္။အလယ္ခံုက ဗိုက္ႀကီးသည္ မိန္းမ အတြက္ျဖစ္လာေတာ ့သူ ့ေယာက်္ားက လည္း အလယ္ေကာင္မွာ ငုတ္တုတ္ေလး။ကံဆိုးျပီဟုေတြးလိုက္မိသည္။သူ မေနသာေတာ ့ ။ သူ ့တို ့ထဲက တေယာက္ကို ေရွ ့တက္ခိုင္းျပီး အလယ္ခံုနားမွာ အမ်ိဳးသမီးေယာက်္ားကို ထိုင္ေစသည္။က်ေနာ္နဲ ့ေဇာ္ေဇာ္က ကားအေနာက္မွာ ခုံုႀကားထဲ ၂ ေယာက္သား။ကားေပၚပါလာတဲ ့ (၃၅)ေယာက္ေသာ သူမ်ားက လံုး၀တုတ္တုတ္မလွဳပ္ႀက။အိပ္ေနသလိုလို မသိေက်းက်ြန္ျပဴသည္။

လမ္း မွတ္ပံုတင္စစ္ေတာ ့ မိန္းကေလးမ်ားအုပ္စုထဲမွ တေယာက္က မွတ္ပံုတင္မပါခဲ ့။မွတ္မွတ္ရရ ဘီးလင္းတံကား ပစ္ခတ္မွု ့အျပီး လုံျခံဳေရးေတြ တင္းက်ပ္လို ့။ဂိတ္မွာ စစ္လို ့မျပီးေတာ ့ ေခ်။ကားက ဆက္မထြက္နိုင္ေတာ ့။သူ ့တာ၀န္ခံေျပာခါမွ အဆင္ေျပေတာ ့သည္။ဒါေတာင္ သူ ့လက္မွတ္က အဆစ္ပါက်န္ခဲ ့ရေသးသည္။ဒါနဲ ့ ျပသနာက မဆံုးလိုက္။က်ိဳက္ထို ေက်ာ္ေက်ာ္ေလးက်ေတာ ့ ဗိုက္ႀကီးသည္ အမ်ိဴးသမီးက ေမြးခ်င္ျပန္သည္ ဟု ေအာ္ေနျပန္သည္။တကားလံုးဆူညံသြားသည္။ကားသမား ဦးေလးႀကီးက ဘာလုပ္ရမယ္မသိ။ကားကို လမ္းေဘးထိုးရပ္လိုက္ရသည္။က်ိဳက္ထို ကို ျပန္ေမာင္းဖို ့ ေျပာေတာ ့ မရေတာ ့ဆိုကာ အတင္းေအာ္ေနျပန္သည္။ေနာက္မွ ေမာင္ေဇာ္က က်ေနာ္ေမြးေပးမယ္ဟုဆိုကာ ကားလမ္းေဘးက အိမ္ေလးမွာ အတင္းေခၚသြားႀကသည္။အဓိက ကေတာ ့ က်ေနာ္နဲ ့ေမာင္ေဇာ္ ။သူ ့ေယာက်္ားနဲ ့ကားစပယ္ယာ၊ေနာက္ခရီးသည္ ေယာက်္ားႀကီး (၁)ေယာက္ ။လမ္းေဘးက အိမ္ကလည္း အိပ္ေမာက်တုန္း ။တဒုန္းဒုန္းနဲ ့နိုးျပီး အကူအညီေတာင္းရသည္။နိုးေနတုန္းမွာပဲ ဗြား ဆိုတဲ ့ အသံတခု။ေျခေထာက္တခုလံုး စိုရႊဲလို ့။သြားျပီ။ဒါသူႀကားဖူးေနက်စကားလံုး။ေ၇မႊာဆိုတာ တမ္းသိလိုက္ျပီ။အခန္းထဲထည္ ့ျပီး မႀကာ ေမာင္ေဇာ္လက္စြမ္းနဲ ့ ကေလးတေယာက္ထြက္လာသည္။ေမာင္ေဇာ္က တပ္မွာ ေဆးခန္းအကူဆိုတာ သူေမ ့သြားခဲ ့သည္။ေအာ္ ေတာ္ေသးသည္။ေမာင္ေဇာ္ရွိလို ့ မဟုတ္ရင္ ကားေပၚမွာ ဘယ္သူမွ အားကိုးစ၇ာမပါ။ေနာက္ ေမာင္ေဇာ္နဲ ့က်ေနာ္ အဲအိမ္က ေရနဲ ့ေျခေထာက္လက္ေဆးသည္။အ၀တ္အစားေတာ ့လဲခ်ိန္မရ။ထိုလင္မယားကိုလည္း ကားသမားနဲ ့ဘယ္လို ညိွလိုက္သည္မသိ အဲဒီအိမ္မွာပဲထားခဲ ့လိုက္သည္။

ထိုခါက်မွ ကားဆရာနဲ ့ ကားေပၚက တဖြဲ ့လံုး ေမာင္ေဇာ္ ကို ၀မ္းပန္းတသာနဲ ့ေက်းဇူးတင္ႀကသည္။ေခၚေခၚေျပာေျပာနဲ ့ ျဖစ္လာႀကသည္။

စိတ္ထဲကေတာ ့ ဆရာမင္းသု၀ဏ္ ကဗ်ာေလးကို ပဲသတိရမိလိုက္သည္။
ေက်းပင္ ေက်းရိုး ေက်းမ်ိဳးဆြပ္မွ ေက်းဇူးတင္သည္ လူအမ်ိဳးတည္းတဲ ့ေလ………..။

မင္းသန္ ့  ေရးသားသည္။

(မူရင္းလင့္ခ္)ဤ စာမ်က္ႏွာမွေတြ့ရွိေသာေၾကာင့္ ကူးယူေဖာ္ျပအပ္ပါသည္