ေတာႀကီးမ်က္မည္းထဲတြင္ ၁၀ ရက္ၾကာ ေၾကာက္ရြံ႕စိတ္ျဖင့္ ေနထိုင္ခဲ့ရေသာ အေတြ႕အႀကံဳမ်ားမွာ ကိုၿဖိဳးၿဖိဳးအတြက္ေတာ့ ျပန္ေျပာင္းစဥ္းစားတိုင္း အိပ္မက္ဆိုးသဖြယ္ ျဖစ္ေနသည္။
ျပည္နယ္အစိုးရအဖဲြ႕႐ံုးမွ အငယ္တန္းစာေရးတစ္ဦးျဖစ္ေသာ ကိုၿဖိဳးၿဖိဳးတစ္ေယာက္ အားလပ္ရက္တစ္ရက္တြင္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္အတူ ကခ်င္ေခ်ာင္းသာဟုေခၚေသာ အပန္းေျဖစခန္းသို႔ သြားေရာက္ရင္း ထင္မွတ္မထားေသာ ျဖစ္ရပ္တစ္ခုႏွင့္ ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရသည္။
ေမလ ၃ ရက္က ကိုၿဖိဳးၿဖိဳးအပါအ၀င္ ျပည္နယ္အစိုးရအဖဲြ႕၀န္ထမ္းႏွစ္ဦးမွာ ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕မွ ၁၇ မိုင္ခန္႔ကြာေ၀းေသာ ကခ်င္ေခ်ာင္းသာသို႔အသြား ဒြန္ဂန္ေက်းရြာအနီးတြင္ ေကအိုင္ေအ၏ ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္သြားျခင္းကို ခံခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။
မေရာက္ဖူးေသာ ေတာႀကီးမ်က္မည္းထဲတြင္ ၁၀ ရက္ၾကာၿပီးေနာက္ ကိုၿဖိဳးၿဖိဳးတစ္ေယာက္ ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာခဲ့ၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ေတာထဲတြင္ရွိေနစဥ္ ေနထိုင္ခဲ့ရေသာ ေန႔ရက္မ်ားမွာ သူ႔အတြက္ေတာ့ အိပ္မက္ဆိုးျဖစ္ေနပါေသးသည္။
ေမလ ၃ ရက္
အားလပ္ရက္တြင္ စိတ္ႀကိဳက္အနားယူမည္ဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ကခ်င္ေခ်ာင္းသာသို႔ လာေရာက္ေသာ ကိုၿဖိဳးၿဖိဳးတို႔ႏွစ္ေယာက္ လမ္းခုလတ္တြင္ အရပ္၀တ္ ေကအိုင္ေအတပ္ဖဲြ႕၀င္မ်ားက ၎တို႔စီးနင္းလာေသာ ဆိုင္ကယ္ကိုတား၍ ဖမ္းဆီးျခင္းခံခဲ့ရသည္။ ထို႔ေနာက္ ၎တို႔ကို ယူနီေဖာင္း၀တ္ ေကအိုင္ေအတပ္ဖဲြ႕၀င္မ်ားေစာင့္ေနေသာ ေတာထဲသို႔ ေခၚေဆာင္သြားခဲ့သည္။ ၎တို႔ အျပန္အလွန္ေျပာစကားမ်ားႏွင့္ ၎တို႔၏ လက္ေမာင္းတံဆိပ္ယူနီေဖာင္းမ်ားကိုၾကည့္၍ ေကအိုင္ေအဟုသိရွိခဲ့ရေၾကာင္း ကိုၿဖိဳးၿဖိဳးကေျပာသည္။
စတင္ဖမ္းဆီးျခင္းခံခဲ့ရသည့္ ေမလ ၃ ရက္ ညကေတာ့ ၎တို႔ႏွစ္ဦးမွာ လက္တစ္ဖက္တြင္ ႀကိဳးျဖင့္ခ်ည္ေႏွာင္ခံရ၍ တဲတစ္ခုအတြင္း၌ အိပ္စက္ခဲ့ရသည္။
‘‘အႀကိမ္ႀကိမ္ ထြက္ေျပးဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေၾကာက္တာေပါ့။ ေတာထဲလည္း တစ္ခါမွမေရာက္ဖူးဘူး’’ဟု ကိုၿဖိဳးၿဖိဳးက ေတာထဲတြင္ေနထိုင္ခဲ့ရစဥ္က ခံစားခ်က္ကို ေျပာျပသည္။
ေမလ ၄ ရက္
နံနက္ ၆ နာရီခန္႔မွစတင္၍ ကိုၿဖိဳးၿဖိဳးတို႔မွာ ေကအိုင္ေအတပ္ဖဲြ႕၀င္မ်ားႏွင့္အတူ တစ္ေနကုန္ ေတာထဲတြင္ လမ္းေလွ်ာက္ရသည္။ ၎တို႔ကို ေခၚေဆာင္သြားမည့္ တပ္မဟာ ၁ တပ္ရင္း ၄ နယ္ေျမသို႔ ဦးတည္သြားေနျခင္းျဖစ္သည္။ ယင္းအခ်ိန္မွစတင္၍ ၎တို႔ကို ႀကိဳးခ်ည္ေႏွာင္မထားေတာ့ဘဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနထိုင္ခြင့္ျပဳထားသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဖမ္းဆီးခံထားရသူမ်ားမွာ ကိုၿဖိဳးၿဖိဳးတို႔ႏွစ္ဦးထက္မကေတာ့ပါ။ အမ်ဳိးသမီးသံုးဦးအပါအ၀င္ ၁၇ ဦးအထိ ရွိလာခဲ့သည္။
ေမလ ၆ ရက္
ေမလ ၅ ရက္တြင္ ထူးျခားမႈမရွိခဲ့ဘဲ ၆ ရက္တြင္ေတာ့ က်ိန္ခရန္ရြာနားသို႔ ကိုၿဖိဳးၿဖိဳးတို႔ ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။
စားေရးေသာက္ေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ အစပိုင္းတြင္ ေကအိုင္ေအတပ္ဖဲြ႕၀င္မ်ား ပါလာသည့္ ရိကၡာေျခာက္မ်ားကို စားေသာက္ခဲ့ၿပီးေနာက္ပိုင္းတြင္ မလံုေလာက္သျဖင့္ ေတာထဲရွိအရြက္မ်ားကို ခူးဆြတ္စားေသာက္ခဲ့ရသည္ဟု ကိုၿဖိဳးၿဖိဳးကဆိုသည္။
‘‘မိုးကာစကိုျဖန္႔ခင္းၿပီး အကုန္လံုးပံု အားလံုး၀ိုင္းစားၾကတယ္’’ဟု ကိုၿဖိဳးၿဖိဳးက သူ၏ ေတာတြင္းအေတြ႕အႀကံဳကို ျပန္ေျပာင္းေျပာသည္။
ဖမ္းဆီးျခင္းခံရေသာ ကာလတစ္ေလွ်ာက္အတြင္း ေကအိုင္ေအတပ္ဖဲြ႕၀င္မ်ားက ႐ိုက္ႏွက္ျခင္း၊ ၿခိမ္းေျခာက္ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ျခင္းမရွိဘဲ ေကာင္းမြန္စြာ ဆက္ဆံခဲ့ေၾကာင္းလည္း ကိုၿဖိဳးၿဖိဳးကဆိုသည္။
ေမလ ၇ ရက္
ယင္းေန႔မွာေတာ့ ေကအိုင္ေအတပ္ဖဲြ႕၀င္မ်ားက ကိုၿဖိဳးၿဖိဳး အျမတ္တႏိုးထားေသာ ကိုရီးယားမင္းသားစတိုင္ ဆံေကသာကို သူ႔သေဘာမပါဘဲ ညႇပ္ပစ္လိုက္သည္။ တပ္ဖဲြ႕၀င္အသစ္အျဖစ္ စုေဆာင္းရန္ စစ္သားပံုစံ ကတံုးဆံေတာက္ဆံပင္ညႇပ္ပစ္သည္ဟု ထင္ျမင္ေၾကာင္းလည္း ကိုၿဖိဳးၿဖိဳးကဆိုသည္။
ေမလ ၈ ရက္
ထံုးစံအတိုင္း ႀကံဳသလိုစား၊ တစ္ေနကုန္လမ္းေလွ်ာက္ရသည္မွလဲြ၍ ထူးျခားမႈမရွိခဲ့။ သို႔ေသာ္ ကခ်င္ျပည္နယ္ဇာတိျဖစ္ေသာ္လည္း တစ္ခါမွမေရာက္ဖူးခဲ့သည့္ ေတာတြင္းသစ္ထုတ္လုပ္ေရးဆင္စခန္းတစ္ခုသို႔ ယင္းေန႔တြင္ ေရာက္ရွိခဲ့သည္။
ေမလ ၉ ရက္
ယင္းေန႔တြင္ေတာ့ ဖမ္းဆီးခံထားရေသာ သူတို႔လူစုကို သံုးဖဲြ႕ခဲြကာ ေတာင္ယာေဟာင္းတစ္ခုရွိ တဲသံုးတဲတြင္ အိပ္စက္ေစခဲ့သည္။ ယင္းအခ်ိန္မွစတင္၍ သူတို႔ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ေစမည့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခုကို ျမင္ေတြ႕လာခဲ့ရသည္။
၎တို႔ကိုျပန္လႊတ္ေပးရန္ တပ္မေတာ္ဘက္မွ ေကအိုင္အိုထံ အေၾကာင္းၾကားထားၿပီး သူတို႔သြားရာလမ္းေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ အစိုးရတပ္မ်ား ပိတ္ဆို႔ေနရာယူထားေၾကာင္း ၾကားသိလာရျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
ေမ ၁၁ ရက္
ယင္းေန႔ ညေန ၄ နာရီတြင္ေတာ့ ကိုၿဖိဳးၿဖိဳး၏ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ျပည့္၀လာခဲ့သည္။ သူတို႔၀န္ထမ္းႏွစ္ဦးအပါအ၀င္ ၁၂ ဦးကို ေကအိုင္ေအမွ ျပန္လႊတ္ေပးခဲ့ၿပီး တီယန္ဇြပ္ေက်းရြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးက လာေရာက္ေခၚေဆာင္ခဲ့သည္။
ယင္းေနာက္ အစိုးရတပ္ႏွင့္ေတြ႕ဆံုၿပီး ေမလ ၁၂ ရက္တြင္ေတာ့ သူ၏ မိဘႏွစ္ဦး၊ ညီငယ္ႏွစ္ဦးတို႔ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနေသာ ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕ရွိ ေနအိမ္သို႔ ကိုၿဖိဳးၿဖိဳးတစ္ေယာက္ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။
ယခုအခ်ိန္တြင္ ကိုၿဖိဳးၿဖိဳးမွာ သူ၏ မူလအလုပ္တာ၀န္မ်ားကို ပံုမွန္ျပန္လည္ထမ္းေဆာင္ေနၿပီး မိသားစုႏွင့္အတူ ေတာတြင္းအိပ္မက္ဆိုးကို ေမ့ေပ်ာက္ရန္ ႀကိဳးစားေနပါသည္။ ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ေသာ ျဖစ္ရပ္မ်ားေၾကာင့္ ကခ်င္ျပည္နယ္တြင္ မေနထိုင္ေတာ့ဘဲ ေအာက္ျပည္ေအာက္ရြာသို႔ သြားေရာက္လုပ္ကိုင္စားေသာက္ရန္ တစ္ခါတရံ စဥ္းစားမိေၾကာင္းလည္း သူကဆိုသည္။
.jpg)
